روابط هسته‌اي ايران و فرانسه در دوره حكومت والري ژيسكاردستن (1357-1353ش.)

روابط ايران و فرانسه در دوره رياست‌جمهوري والري ژيسكاردستن در زمينه‌هاي گوناگون سياسي، فرهنگي، نظامي و اقتصادي گسترش يافت. بر اساس سياست ژيسكاردستن، به‌منظور مبارزه با چالش‌هاي اقتصادي پس از جنگ اعراب و اسرائيل و تبعات منفي بحران نفتي، صنايع فرانسه سهم بيشتري از بازار گسترده ايران را جستجو مي‌كردند. روابط تنگاتنگ در صنعت نوپاي هسته‌اي ايران، بخش مهمي از اين مراودات را پوشش مي‌داد و تحويل نيروگاه‌هاي هسته‌اي با ظرفيت پنج‌هزار مگاوات نيز بخشي از همكاري‌ها بود. ارزش برخي از اين تأسيسات  از جمله نيروگاه اتمي دارخوين بيش از يك ميليارد و دويست‌ميليون دلار تخمين زده مي‌شد. ده‌ها شركت فرانسوي در تخصص‌هاي مرتبط با نيروگاه‌هاي هسته‌اي در ايران فعاليت مي‌كردند و آموزش نيروي انساني مورد نياز نيروگاه‌هاي اتمي ايران در فرانسه انجام مي‌گرفت. دولت ايران نيز با پرداخت هزينه سنگين، در شركت‌هاي غني‌سازي اورانيوم در فرانسه سهيم بود. تلاش‌هاي ايران براي تضمين دريافت سوخت نيروگاه‌هاي اتمي خود، موجب خريد بخشي از سهام شركت‌هاي تهيه سوخت كوروديف و يوروديف فرانسه گرديد. هدف از اين پژوهش، بررسي نقش دولت فرانسه عصر والري ژيسكاردستن در برنامه اتمي ايران طي دهه 50 شمسي است. پرسش اين است كه روابط هسته‌اي ايران با فرانسه در دوره رياست‌جمهوري ژيسكاردستن چگونه بوده است؟ در پايان، نويسنده نتيجه مي‌گيرد كه عصر رياست‌جمهوري ژيسكاردستن نقطه‌عطفي در گسترش همه‌جانبه روابط دو كشور به‌ويژه در زمينه همكاري‌هاي صلح‌آميز اتمي بوده است.