قرائت جرم‌شناختي از مفهوم فاصله‌گذاري اجتماعي در دوران پاندمي كوويد 19

شيوع كوويد 19 از سال 2019 تاكنون، موجب تغيير سبك زندگي افراد شده است. در اين دوره، افراد از يك‌سو، از طريق توجه به رهنمودهايي همچون فاصله‌گذاري اجتماعي و قرنطينه به دنبال پيشگيري از ابتلا به بيماري هستند و از سوي ديگر، با اتخاذ شيوه‌هايي چون پوشيدن ماسك، شستشوي مرتب دست‌ها، استفاده از مواد ضدعفوني‌كننده همچون الكل و... درصدد اتخاذ سبك زندگي سلامت‌محور هستند. با توجه به تغييرات سريع زندگي اجتماعي در دوره كرونا ويروس، در عملْ افراد زندگي جديدي را در اين دوره تجربه مي‌كنند. با وجود آنكه فاصله‌گذاري اجتماعي به مثابه تئاتر اجتماعي، ابزار اصلي تنظيم روابط ميان‌فردي است كه نحوه ارتباط افراد با يكديگر را مشخص مي‌كند، اما در دوره پاندمي، تأكيد بر الگوي پزشكي فاصله‌گذاري اجتماعي موجب سردرگمي افراد شده است. در اين دوره، تغييرات سريع زندگي اجتماعي، نه تنها تعادل اجتماعي در روابط ميان‌فردي را از بين برده، بلكه الگوهاي مجرمانه را نيز تحت تأثير قرار داده است. ازاين‌رو، مسئله اصلي پژوهش حاضر، تحليل پيامدهاي جرم‌شناختي تغييرات اجتماعيِ ناشي از فاصله‌گذاري اجتماعي در عصر پاندمي در پرتو استفاده از روش توصيفي، تحليلي است. بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، تعارض كرونا ويروس با اشكال مرسوم زندگي اجتماعي و الگوهاي تكرارشونده فعاليت‌هاي انساني، موجب فروپاشي الگوهاي متعارف زندگي اجتماعي شده و ساختارهاي نامتوازن را در اين حوزه به وجود آورده است. در اين بستر، شهروندان به دليل سردرگمي ناشي از الگوهاي رفتاري نوپديدْ احساس تنهايي، ترس، نارضايتي، نااميدي و خشمِ ناشي از شرايط جديد را تجربه مي‌كنند و متأثر از الگوهاي تعامل‌محورِ جديدْ مرتكب رفتارهايي چون خودكشي، خشونت خانگي و جرايم اقتصادي مي‌شوند.