شناسايي و اعتبارسنجي پيشران‌هاي جذب و گزينش حداكثري نخبگان در دانشگاه‌هاي نيروهاي مسلح

هدف اين پژوهش در گام نخست، شناسايي پيشران‌هاي جذب و گزينش حداكثري نخبگان و در مرحله بعدي، اعتبارسنجي آن در دانشگاه‌هاي نيروهاي مسلح مبتني بر پژوهشي آميخته و به روش توصيفي- اكتشافي بوده است. در ابتدا مبتني بر روش‌ نظريه‌پردازي داده‌بنياد، پيشران‌هاي شكل‌دهنده مدل با كدگذاري باز شناسايي و در ادامه با بهره‌مندي از كدگذاري محوري و انتخابي، مدل مورد نظر ارائه شده است. در ادامه به اعتبارسنجي مدل در بين جامعه مورد مطالعه به روش مدلسازي معادلات ساختاري پرداخته شده است. جامعه آماري براي ارائه مدل، شامل خبرگان و براي اعتبارسنجي مدل، شامل نخبگان وظيفه معرفي شده از بنياد ملي نخبگان به دانشگاه‌هاي نيروهاي مسلح در سال 1400-1399 بوده‌ است. نمونه آماري خبرگان تا مرحله اشباع نظري به تعداد 14 نفر به روش هدفمند قضاوتي و براي مرحله اعتبارسنجي مدل، به تعداد 175 نفر مبتني بر قواعد حجم نمونه در روش معادلات ساختاري انتخاب گرديده است. ابزار گردآوري داده‌ها شامل مصاحبه نيمه‌ساختاريافته براي مرحله مدلسازي و پرسشنامه با طيف ليكرت پنج‌تايي براي مرحله اعتبارسنجي بوده است كه روايي پرسشنامه به روش همگرايي و واگرايي و پايايي آن به روش پايايي معرف‌ها و مركب تأييد گرديده است. نتايج بخش كيفي منتج به شناسايي پيشران‌هاي جذب و گزينش حداكثري نخبگان در قالب مدل پژوهش گرديد و در پايان، نظريه مبتني بر 15 قضيه حكمي خلق شد. همچنين يافته‌هاي بخش كمي، اعتبار مدل ساختاري پژوهش را تائيد و فرضيه‌هاي پژوهش (به غير از فرضيه‌هاي شماره 5، 8، 9، 10، و 14) را اثبات نموده است.