بررسي ابعاد پديده مخاطب پنداري در جوامع اسلامي

در اين مقاله، مدل مفهومي مخاطب پنداري، در مورد نحوه نگاه صاحب منصبان به مخاطبان و رسانه ها (موردنگاري كشور ايران) ارائه مي شود. مخاطب پنداري، مفهومي است كه به مجموعه تصورات و ديدگاه ها درباره رسانه ها و مخاطبان اطلاق مي شود. اين نوع نگاه، از اين تفكر نشات مي گيرد كه نقش و نحوه عملكرد رسانه ها نيز همچون منبر است.مدل مذكور با استفاده از نتايج پژوهشي استخراج شده كه طي سال هاي 2005 تا 2010 (سپنجي، 1389) انجام شد. در اين پژوهش، بيش از 10370 ديدگاه و سخن از صاحب منصبان پيش گفته استخراج شد. اين ديدگاه هابه 371 گزاره تبديل و پس از آن گزاره ها با شيوه هاي كمي و كيفي مورد تحليل قرار گرفت.سه مولفه اصلي مدل مخاطب پنداري در قالب دو زير بخش عبارتند از:1-الف) تاثيرات وعملكردهاي منفي رسانه ها بر افراد آن سوي رسانه ها، مبتني بر ذهنيت مخاطب پندار؛ب) توقعات پدرسالارانه و عملكردي از رسانه ها براي تاثير  بر مخاطبان، مبتني بر ذهنيت مخاطب پندار؛2- نحوه نگاه به رسانه ها مبتني بر ذهنيت مخاطب پندار.هر يك از اين دو بخش نيز به زيرمولفه هايي تقسيم مي شود.