موانع توسعه تعاوني هاي توليدي در مناطق مرزي با رويكرد اجتماعي و اقتصادي (مطالعه موردي: شهرستان هاي مهران و دهلران در استان ايلام)

هدف از انجام اين پژوهش شناسايي و تبيين و سنجش موانع توسعه تعاوني هاي توليدي در مناطق مرزي با رويكردي اجتماعي و اقتصادي است. اين پژوهش، كمّي و ماهيت و هدف آن كاربردي‌ و از نظر گردآوري داده‌‌ها نيز پيمايشي است. در اين پژوهش 25 متغيير به عنوان موانع توسعه نيافتگي تعاوني هاي توليدي در مناطق مرزي شناسايي شدكه پس از به‌كار بردن تحليل عاملي، براي تعيين تعداد عوامل از ملاك كيسر استفاده شد. بر پاية اين ملاك، 4 عامل (عوامل فردي و اجتماعي و فرهنگي، عوامل اداري و حمايتي، عوامل مالي و اقتصادي، عوامل امنيتي و سياسي) داراي ارزش ويژة بالاي 1 شناسايي و به‌عنوان عوامل قابل استخراج تعيين شدند. با توجه به شاخص‌‌هاي آماري با استفاده از روش تحليل عوامل اصلي، اين 4 عامل در‌مجموع 92.672 درصد از واريانس كل متغييرها را توانستند تبيين كنند. نتايج پژوهش نشان داد عوامل فردي ، اجتماعي و فرهنگي با مجموع بار عاملي 6.055 ، عوامل اداري و حمايتي با مجموع بار عاملي 4.711 ، عوامل مالي و اقتصادي با مجموع بار عاملي 2.928 و عوامل امنيتي و سياسي با مجموع بار عاملي 1.407 به ترتيب بعنوان مهمترين موانع توسعه تعاوني هاي توليدي در مناطق مرزي ميباشند. برهمين اساس پيشنهاد مي شود براي توسعه تعاوني هاي توليدي در مناطق مرزي باتوجه به شرايط خاص اين مناطق ، بايد ديدگاهي چند بعدي داشت.