تحليل فضايي ميزان برخورداري جامعه محلي از شاخص‌هاي كالبدي- محيطي موثر بر تاب‌آوري در برابر مخاطرات محيطي (مطالعه موردي: روستاهاي منطقه سيستان)

وقوع مخاطرات طبيعي مانند سيل، زلزله و خشك‌سالي در فضاهاي جغرافيايي به ويژه مناطق روستايي غالبا منجر به خسارات فراوان و غيرقابل جبراني مي شود و مانع جدي در راه توسعه پايدار جوامع انساني به حساب مي‌آيد. خشك‌سالي از پديده‌هاي محيطي و بخش جدايي ناپذير تغييرات آب و هوايي بوده و براي كاهش اثرات آن، توجه به رويكرد تاب‌آوري مطرح شده است. در اين راستا هدف پژوهش حاضر تحليل فضايي ميزان برخورداري جامعه محلي از عوامل كالبدي- محيطي موثر بر تاب‌آوري در برابر مخاطرات محيطي در روستاهاي منطقه سيستان بوده است. اين تحقيق با روش توصيفي- تحليلي انجام شده است، جامعه آماري تحقيق حاضر شامل تمامي سرپرستان خانوراهاي 373 روستاي بالاي 50 خانوار در منطقه سيستان بود كه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 189 نفر از سرپرستان خانوارها به روش تصادفي طبقه‌اي به عنوان نمونه انتخاب گرديد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم افزارهاي SPSS و WASPAS و Arc GIS استفاده شده است. نتايج حاصل از آزمون رگرسيون در خصوص تأثير عوامل كالبدي- محيطي بر تاب‌آوري اجتماعات روستايي در منطقه سيستان حاكي از آن است كه ميزان همبستگي چندگانه بين عوامل كالبدي- محيطي و تاب‌آوري برابر با ضريب تعيين (R2=0.001) بوده كه نشان مي‌دهد عوامل كالبدي- محيطي هيچ تأثيري برتاب‌آوري روستاييان در منطقه سيستان ندارد. همچنين نتايج حاصل از تكنيك رتبه‌بندي WASPAS مويد آن است كه، روستائيان واقع در شهرستان‌هاي زهك و زابل داراي بيشترين ميزان تاب‌آوري كالبدي- محيطي در برابر مخاطره طبيعي و روستائيان واقع در شهرستان هيرمند داراي كمترين ميزان تاب‌آوري كالبدي- محيطي در برابر مخاطرات طبيعي مي‌باشند.