پساكرونا: درس هايي از تاثير كوويد 19 بر حضور سالمندان در فضاهاي باز جمعي

اهداف: انتشار ويروس كوويد 19 سلامت شهروندان به خصوص سالمندان را در فضاهاي باز جمعي تهديد مي كند. خالي تر شدن فضاهاي جمعي از حضور گروه هاي آسيب پذير به ويژه سالمندان، مساله اصلي پژوهش است. هدف از اين مقاله، تحليل تاثير پاندمي بر حضور گروه هاي آسيب پذير در فضاهاي باز شهري، با هدف ارايه درس­هايي براي آينده و ايجاد آمادگي هرچه بيشتر براي شرايط پساكرونامعماري و پساكرونا شهرسازي است. ابزار و روش ها: روش پژوهش «فراتحليل» اسناد و تحولات دوران پاندمي يا جهانگيري كوويد 19 است كه با شيوه اي پهنانگر و رويكرد طراحي­.مبنا به انجام رسيده است. چارچوب نظري پژوهش تلفيقي از نظريه معماري سرآمد و محيط هاي سالم شهري است كه با رويكردي انتقادي، به تحليل نقاط قوت و ضعف فضاهاي باز جمعي در شهرهاي معاصر مي پردازد. يافته ها: مطالعات نشان مي دهد كه پس از انتشار ويروس كرونا و جهانگيري كوويد 19، حضور سالمندان و ديگر گروه هاي آسيب پذير در فضاهاي شهري كمتر از گذشته شده است؛ زيرا اثرپذيري سالمندان از اين ويروس و آسيب پذير بودن آن ها بيشتر است. در نتيجه، فضاهاي شهري به سوي قطبي شدن حركت كرده، حضور گروه هاي آسيب پذير در آن ها كمرنگ تر شد. نتيجه گيري: دستاوردهاي مطالعه نشان دهنده آن است كه فضاهاي باز جمعي بيش از پيش بايستي بر اساس رويكرد يكپارچه به نظريه هايي چون «محيط سالم» و «شهر سالم» برنامه ريزي و طراحي شوند تا امكان حضور گروه هاي آسيب پذير و سالمندان در آن بيشتر شده؛ كيفيت محيط زيست شهري افزايش يابد.