بررسي رفتارهاي سازگارانه حرارتي ساكنان واحدهاي مسكوني ويلايي و آپارتماني شهر رشت در فصل سرد سال

اهداف: آسايش فضاي داخلي نه تنها از معماري ساختمان، بلكه از سازگاري فيزيولوژيك و تنظيمات رفتاري تاثير مي پذيرد. از آنجا كه رفتار انسان‌ها نقش مهمي در تعادل حرارتي‌شان با محيط دارد موضوع پژوهش، رفتارهاي سازگارانه ساكنان در ازاي متغيرهاي محيطي، معماري، فردي-جمعيتي و نقش عوامل موثر بر رضايت حرارتي ساكنان تعيين گرديد. هدف، بررسي سازگاري حرارتي ساكنان ساختمان هاي مسكوني شهر رشت در زمستان براي صرفه‌جويي در مصرف انرژي است.ابزار و روش ها: اين پژوهش،كاربردي و جمع آوري داده‌ها، حال نگر و پرسش اصلي پژوهش، كدام يك از الگوهاي رفتاري ساكنان در ساختمان‌هاي ويلايي و آپارتماني بر آسايش حرارتي و كاهش مصرف انرژي در دوره سرد سال تاثيرگذار هستند؟ مي‌باشد. داده‌هاي مورد نياز از طريق پرسشنامه و بررسي‌هاي ميداني تهيه و از مدل رگرسيوني دومتغيره و چندمتغيره براي تحليل داده ها استفاده شد. يافته ها: با توجه به استاندارد اشري (1±)، درصد فراواني ساكنان در محدوده آسايش به ترتيب 88.8 و 84.3 براي ساختمان هاي ويلايي و آپارتماني بدست آمد. سازگاري ساكنان خانه‌هاي ويلايي به ميزان 4.9– و 1.9+ و ساكنان واحدهاي آپارتماني 2.1- و 0.8 درجه سانتي گراد از حد پايين و بالاي دامنه استاندارد آسايش (21 تا 25) مي‌باشد. ساكنان از رفتارهاي سازگارانه متعددي كه نشانگر اولويت بهره‌گيري از راهكارهاي غيرفعال در مقابل راهكارهاي فعال بود، براي كسب آسايش حرارتي بهره مي بردند. نتيجه گيري: نتايج مدل رگرسيون چندگانه نشان داد فاكتورهاي محيطي در خانه‌هاي ويلايي و فردي-جمعيتي در آپارتمان‌ها بيشترين تاثير را در آسايش حرارتي دارند. بهره‌گيري از نتايج اين پژوهش مي تواند در طراحي فضاهاي مسكوني مناسب‌ و منعطف‌تر، مفيد واقع شده و به كاهش مصرف انرژي منجر گردد