تاثير ويژگي‌هاي چيدمان فضايي بر ارتقاي كيفيت محيط بستري

مقدمه: اين تحقيق به بررسي تاثير ابعاد و چيدمان فضايي اتاق هاي بستري بر بهبود بيماران با رويكردي ميان دانشي در تحليل محيط ميتني بر علوم داده پرداخت. روش پژوهش: پژوهش حاضر به روش تركيبي (Mixed method) از مرور شواهد مطالعات پيشين و كدنويسي در محيط برنامه نويسي پايتون انجام گرفت. داده‌هاي تحقيق شامل ﻣﺸﺨﺼﺎت دﻣﻮﮔﺮاﻓﻴﻚ، شرح حال بيماران و ويژگي هاي محيطي بود كه از طريق سيستم HIS بيمارستان (Hospital Information System)  و مشاهده ميداني گردآوري شد. اين مطالعه به صورت مقطعي در سال 98 و با حجم نمونه 330 بيمار در بيمارستان اميد انجام شد. همبستگي داده‌ها از طريق ترسيم نقشه‌هاي حرارتي و آزمون مجذور كاي با سطح معني‌داري (α 0.05) سنجيده شد. يافته‌ها: بر اساس آزمون Chi-squared دو ويژگي شامل تعداد تخت‌ها و چشم‌انداز قابل مشاهده از پنجره با مدت بستري بيماران همبسته بودند. هم‌چنين طبق نقشه حرارتي فاصله اتاق‌ها از ايستگاه پرستاري و ورودي بخش به ترتيب با مقادير همبستگي 0.69 و 0.76 در مقايسه با وسعت اتاق‌ها با مقدار همبستگي0.5 ارتباط بيشتري با مدت بستري بيماران داشتند. تاثير طول اتاق نسبت به عرض آن به ترتيب با مقادير همبستگي 0.52 و 0.48 بيشتر بود. ميان دو ويژگي‌هاي راست يا چپ دست بودن و هم‌چنين موقعيت تخت‌ها نسبت به پنجره با مدت بستري بيماران ارتباط معناداري يافت نشد. نتيجه‌گيري: نتايج كلي تحقيق تاثير چيدمان محيط بر بهبود بيماران را تاييد كرد. هم‌چنين اين تحقيق گامي در توسعه حوزه طراحي مبتني بر شواهد ارائه كرد.