شناسايي اسنادهاي خوش‌بينانه و بدبينانه مادر در ارتباط با نوجوان

هدف مطالعۀ حاضر، شناسايي اسنادهاي خوش‌بينانه و بدبينانه مادر در ارتباط با نوجوان بود. پژوهش به روش كيفي انجام شد. با روش نمونه‌گيري هدفمند، 10 مادر داراي نوجوان 12 تا 18 ساله انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها به‌صورت مصاحبه نيمه‌ساختاريافته چهره به چهره بود. تحليل داده‌ها با روش تحليل تماتيك انجام شد. پنج مضمون اصلي با استخراج و كدگذاري مصاحبه‌ها به دست آمد كه عبارت‌اند از: خوش‌بيني ديدن نكات مثبت از دريچه يك ذهن مثبت‌گرا، بدبيني ديدن نكات منفي از دريچه يك ذهن منفي‌گرا، خوش‌بيني تسهيل‌گر رابطه خوب و مؤثر والدين با نوجوان، اسنادهاي خوش‌بيني (تداوم، علت و شخصي‌سازي) و چالش‌هاي فرزندپروري است. براساس پژوهش، هنگامي كه مادر از اسنادهاي خوش‌بينانه در تعامل با نوجوان استفاده مي‌كند، روابط سازنده‌اي بين نوجوان و مادر به ‌وجود مي‌آيد، رضايت و آرامش بيشتري بين آنها ايجاد مي‌شود و مادر با چالش‌هاي فرزندپروري كمتري مواجه مي‌شود. درمقابل، استفاده از اسنادهاي بدبينانه به كلافكي و عصبانيت بيشتر نوجوان منجر مي‌شود. نارضايتي، نداشتن آرامش و تنش‌داشتن از پيامدهاي استفاده از اسنادهاي بدبينانه است؛ بنابراين، آشنايي مادران با اسنادهاي خوش‌بينانه و بدبينانه در روابط سازنده با نوجوان نقش بسزايي دارد.