مقايسه اثربخشي درمان پذيرش و تعهد وجودنگر و درمان شفقت‌محور بر سرمايه روانشناختي و شفقت به خود

اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي درمان پذيرش و تعهد وجودنگر با درمان شفقت‌محور بر سرمايه روانشناختي و شفقت به خود دختران نوجوان افسرده انجام شد. روش پژوهش، نيمه‌آزمايشي در سه مرحله پيش آزمون، پس‌آزمون و پيگيري بود. در اين مطالعه تعداد 45 دختر نوجوان 15 تا 19 سال از طريق نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل (هر گروه 15 نفر) جايدهي شدند. سپس گروه‌هاي آزمايش تحت ده جلسه درمان پذيرش و تعهد وجودنگر و درمان شفقت‌محور قرار‌ گرفتند و گروه كنترل هيچ درماني دريافت نكرد. هر سه گروه قبل، بعد و يك ماه پس از مداخله با پرسشنامه‌هاي سرمايه روان‌شناختي و شفقت به خود ارزيابي شدند. داده‌ها از طريق تحليل كواريانس چندمتغيره تحليل شدند. نتايج نشان داد در مرحله پس آزمون، گروه‌هاي درمان پذيرش و تعهد وجودنگر و درمان شفقت‌محور نسبت به گروه كنترل در افزايش سرمايه روان‌شناختي تفاوت معناداري داشتند . البته در مرحله پيگيري تنها درمان پذيرش و تعهد وجودنگر نسبت به گروه كنترل تفاوت معناداري داشت. درباره متغير شفقت به خود، هر دو درمان در هر دو مرحله پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل تفاوت معناداري داشتند. همچنين نتايج نشان داد تفاوت بين دو درمان، تنها در متغير شفقت به خود در مرحله پس‌آزمون، معنادار بود. براساس يافته‌ها، هر دو درمان گزينه‌هاي مناسبي براي افزايش سرمايه روان‌شناختي و شفقت به خود در دختران نوجوان افسرده مي‌باشند.