ارزيابي عملكرد و اجزاي عملكرد ذرت دانه‌اي (.Zea mays L) هيبريد ماكسيما تحت تاثير رژيم هاي آبياري و خاكورزي

به‌منظور مطالعه تأثير شيوه‌هاي گوناگون خاك‌ورزي و رژيم هاي آبياري بر عملكرد ذرت دانه اي (.Zea mays L) هيبريد ماكسيما، آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي يك‌بار خردشده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه پژوهشي دانشگاه تهران واقع در كرج در سال 1395 اجرا شد. عامل اصلي در اين آزمايش خاك‌ورزي با دو سامانه خاك‌ورزي (مرسوم و بدون خاك‌ورزي) و عامل فرعي سه رژيم آبياري (بدون تنش آبي، تنش آبي متوسط و تنش آبي شديد به ترتيب بر اساس 75، 110 و 150 ميلي متر تبخير از سطح تشتك تبخير كلاس A) در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد اثر اصلي خاك‌ورزي و برهم‌كنش خاك‌ورزي و رژيم هاي آبياري بر هيچ‌كدام از صفات معني دار نشد، ولي اثر اصلي رژيم هاي آبياري بر تمامي صفات معني‌دار شد. بيشترين ارتفاع بوته، تعداد دانه در رديف، وزن هزار دانه، وزن بلال، عملكرد دانه، عملكرد زيستي و شاخص برداشت از تيمار بدون تنش آبي و بيشترين كارايي مصرف آب از تيمار تنش آبي شديد حاصل شد. همچنين نتايج نشان داد تنش آبي شديد و متوسط نسبت به شرايط بدون تنش آبي به ترتيب موجب كاهش 40.2 و 16.85 درصدي از عملكرد دانه شد. ازآنجاكه شيوه خاك‌ورزي بر هيچ‌كدام از صفات موردمطالعه تأثير معني داري نداشت، شيوه بدون خاك‌ورزي به‌منظور بهبود خصوصيات خاك همراه با آبياري ذرت بر اساس 75 ميلي متر تبخير از سطح تشتك تبخير در شرايط اقليمي مشابه پيشنهاد مي گردد..