بررسي اثر رژيم هاي مختلف آبياري و كودهاي زيستي بر خصوصيات مورفولوژيك، اسانس و محتوي فنل و فلاونوئيد در رازيانه (.Foeniculum vulgare Mill)

با هدف بررسي اثر رژيم هاي مختلف آبياري و كودهاي زيستي بر خصوصيات كمي و كيفي گياه رازيانه آزمايشي در سال 1399 در مزرعه كشاورزي در شهرستان مهاباد اجرا شد، در اين آزمايش چهار رژيم آبيارى (آبياري بعد از 60 ،90 ،120 و 150 ميلي‌متر تبخير از تشتك تبخير كلاسA) در كرت‌هاى اصلي و تلقيح بذر با كودهاي زيستي (شامل شاهد، تلقيح با مايكوريزا، ازتو باكتر و فسفاته بارور2) در كرتهاى فرعي قرار گرفتند. صفات ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعي، تعداد چتر و چترك در بوته، تعداد دانه در چترك، وزن هزار دانه، عملكرد بيولوژيك، عملكرد دانه، درصد اسانس، محتوي فنل و فلانوئيد اندازه گيري شدند. نتايج نشان داد بالاترين ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعي، تعداد چتر در بوته، وزن هزار دانه و عملكرد دانه به رژيم آبياري بعد از 90 ميلي‌متر تبخير و تلقيح بذر با مايكوريزا اختصاص يافت، همچنين بالاترين درصد اسانس و محتوي فنل كل در رژيم آبياري بعد از 120 ميلي‌متر تبخير و تلقيح بذر با مايكوريزا مشاهده شد. نتايج مقايسه ميانگين همچنين نشان داد هر چند با افزايش شدت تنش كم آبي از عملكرد دانه كاسته شد اما در كليه رژيم هاي آبياري استفاده از كودهاي زيستي به صورت معني‌داري بر عملكرد دانه در مقايسه با تيمار شاهد افزودند. همچنين استفاده از كودهاي زيستي در رژيم‌هاي آبياري بعد از 120 و 150 ميلي متر تبخير توانست عملكرد دانه بالاتر از تيمار شاهد در رژيم‌هاي آبياري بعد از 60 و 90 ميلي‌متر تبخير نشان دهد. در اين مطالعه تنش كم آبي بر درصد اسانس در گياه رازيانه افزود همچنين استفاده از ميكوريزا در رژيم آبياري بعد از 60 و 90 و همچنين استفاده از ميكوريزا و ازتوباكتر در رژيم‌هاي آبياري بعد از 120 و 150 ميلي متر تبخير به صورت معني‌داري بر درصد اسانس در مقايسه با تيمار شاهد كود زيستي افزود.