مقايسه تأثير زيرشاخصهاي حكمراني بر هزينه‌هاي سلامت در كشورهاي فقير و ثروتمند

مقدمه: سلامت يكي از شاخصهاي اصلي توسعه‌يافتگي در هر كشوري محسوب مي‌شود و سرمايه‌گذاري در اين بخش تأثير مستقيم بر رفاه جامعه و رشد اقتصادي دارد. كمبود و نارسايي در ارائه خدمات سلامت از نشانه‌هاي ضعف دولتها محسوب مي‌شود. ازاين‌رو بررسي عملكرد دولتها بر بخش سلامت، از اهميت خاصي برخوردار است. پژوهش حاضر به بررسي اثر زيرشاخصهاي حكمراني بر هزينه‌هاي سلامت براي دو گروه از كشورهاي با درآمد و با درآمد بالا پرداخته است. روش: براي انجام اين پژوهش از مدل داده‌هاي تركيبي از نوع متوازن استفاده شد. هزينه سلامت كل به‌عنوان متغير وابسته و زيرشاخصهاي حكمراني شامل شش زيرشاخص به‌عنوان متغيرهاي مستقل و شاخص توسعه انساني به‌عنوان متغير كنترل مورداستفاده قرار گرفتند. براي انجام محاسبات از نرم‌افزار Eviews10 بهره گرفتيم. يافته‌ها: يافته‌ها در گروه كشورهاي پايين‌درآمدي اثر زيرشاخصهاي حكمراني بر هزينه‌هاي سلامت را تأييد كرد. بعلاوه همه ضرايب متغيرها در گروه با درآمد بالا در سطح اطمينان 90 درصد معنادار بوده است. به اين معني كه هرچه شاخص حكمراني از وضعيت بهتري برخوردار باشد هزينه‌هاي سلامت افزايش مي‌يابد. الگوي مورداستفاده در پژوهش نيز از برازش مناسب برخوردار بود. بحث: با استدلال از نتايج پژوهش، به نظام حكمراني كشورهاي با درآمد پايين كه داراي ضعف در حكمراني هستند توصيه مي‌شود كه براي كاهش بي‌ثباتيهاي سياسي و كاهش قوانين بازدارنده بيشتر تلاش كنند. بعلاوه اينكه رفع موانع تجاري و ايجاد محيط رقابتي در اين كشورها موضوعي كليدي و اجتناب‌ناپذير است.