بهينه‌سازي جوانه‌زني بذر، شاخص‌هاي رشد و رنگدانه‌هاي فتوسنتزي گياهچه كرفس كوهي در شرايط آزمايشگاهي

كرفس كوهي (Kelussia odoratissma Mozaff) گونه بومي ايران است كه از گونه هاي كمياب و در معرض انقراض محسوب مي شود. به‌صورت خودرو در زيست اقليم هاي سرد و كوهستاني رشد مي كند و در طب سنتي براي درمان بيماري هاي مختلف مانند بيماري هاي قلبي-عروقي، درمان زخم معده، تنفسي و التهاب روده كاربرد دارد. هدف از اين مطالعه بررسي اثر تركيبي دما، آبشويي و پيش تيمار بر روي جوانه زني بذر گياه دارويي كرفس كوهي است. فاكتورهاي اين مطالعه دما (1، 5، 10 و 15 درجه سانتي گراد)، آبشويي (24، 48 و 72 ساعت) و غلظت‌هاي مختلف پيش تيمار جيبرلين (صفر، 250 و 500 پي پي ام) بودند. نتايج نشان داد كه دماي جوانه زني بهينه يك درجه سانتي گراد بود و نزديك به 54 درصد بذرها بدون استفاده از هيچ گونه پيش تيماري در اين دما قادر به جوانه زدن هستند. با اين وجود، پيش تيمار بذرها با جيبرلين 250 پي پي ام و آبشويي به مدت 72 ساعت، درصد جوانه زني را در دماي يك درجه ي سانتي گراد به 65 درصد افزايش داد. همچنين نتايج مقايسه ميانگين نشان داد كه پيش تيمار جيبرلين 250 پي‌پي ام طول گياهچه و پيش تيمار جيبرلين 500 پي پي ام وزن تر و خشك گياهچه را در سه سطح آبشويي در دماي 10 درجه سانتي گراد بهبود بخشيد. بيش ترين محتواي كلروفيل و كارتنوئيد گياهچه در تركيب تيماري آبشويي 24 ساعت، دماي پنج درجه سانتي گراد و اعمال پيش تيمار جيبرلين 500 پي‌پي ام مشاهده شد. براي كاهش زمان جوانه زني بذور كرفس كوهي اعمال دماي مناسب جوانه زني همراه با آبشويي و غلظت پايين پيش تيمار جيبرلين مي تواند بهترين شرايط را براي بالاترين درصد جوانه زني بذور فراهم كند. اين مطالعه مي‌تواند راهنماي اساسي براي برنامه‌هاي كشت و حفاظت از گياه دارويي كرفس كوهي، گياه بومي و در معرض انقراض ايران باشد.