بررسي اثر كم‌آبياري موجي و يك در ميان بر عملكرد و بهره‌وري آب ذرت دانه‌اي

به‌منظور بررسي اثر كم‌آبياري موجي و يك در ميان بر عملكرد و بهره‌وري آب ذرت دانه‌اي رقم سينگل كراس 704 ، پژوهشي در دشت جايدر شهرستان پلدختر طي سال زراعي 1400-1399 انجام شد. طرح آماري پژوهش، طرح فاكتوريل در قالب بلوك كامل تصادفي بود كه شامل دو فاكتور در پنج و سه سطح بود: فاكتورA (پنج روش آبياري جويچه‌اي) شامل آبياري معمولي يا سنتي (C)، آبياري موجي با نسبت‌هاي قطع و وصل جريان يك به يك (〖 S〗_1) و دو به يك (S_2) تا زمان تكميل پيشروي، آبياري يك در ميان ثابت (FF) و آبياري يك در ميان متغير (AF) و همچنين فاكتورB (سه رژيم آبياري) شامل 100 درصد نياز آبي (I_100)، 80 درصد نياز آبي (I_80) و 60 درصد نياز آبي (I_60) است. لذا تعداد تيمارهاي آزمايشي 15 و تعداد تكرارها نيز 3 تكرار بود. نتايج تحقيق نشان داد كه در مقايسه با تيمار شاهد (CI_100)، بيشترين و كمترين صرفه‌جويي در مصرف آب مربوط به تيمارهاي آبياري AFI_60 و S_2 I_100 برابر 50.2 و 9.6 درصد بود. بيشترين راندمان كاربرد آب، كمترين تلفات رواناب سطحي و نفوذ عمقي تيمارهاي تحقيق، مربوط به تيمار آبياري AFI_60 به‌ترتيب با مقادير 75.7، 22.4 و 1.9 درصد بود. بيشترين عملكرد محصول (وزن دانه و وزن كل بلال‌ها) مربوط به تيمار آبياري S_2 I_100 با مقادير 6202 و 8064 كيلوگرم در هكتار اندازه‌گيري شد كه نسبت به تيمار شاهد 4.97 و 5.13 درصد افزايش يافت. بيشترين بهره‌وري آب براي وزن دانه و وزن كل بلال‌ها مربوط به تيمار آبياري S_1 I_60به‌ترتيب برابر 0.75 و 0.95 كيلوگرم بر متر مكعب محاسبه شد كه نسبت به تيمار شاهد 47 و 41.8 درصد افزايش داشت و به‌عنوان مناسب‌ترين روش كم‌آبياري ذرت در منطقه مورد مطالعه پيشنهاد شد.