تسامح و تساهل در ترجمه قرآن كريم (مطالعه موردي: ترجمه فعل‌ها و شبه فعل‌هاي ثلاثي مزيد)

ترجمه متون مخصوصاً متون مقدس، دقت بيشتري مي طلبد؛ چرا كه از جنبه هاي متعددي امكان خطا براي مترجمان وجود دارد. ضرورت پژوهش زماني ملموس مي گردد كه با تفاوت برداشت از قرآن به جهت خطاهاي ترجمه اي مواجه مي شويم. از موارد گريبا نگير مترجمان در ترجمه از زباني به زبان ديگر، كم توجهي به ساختار صرفي واژه هاست؛ چرا كه با تغيير ساختار صرفي، معنا تغيير مي كند و با بردن واژه اي به ابواب مختلف، معاني متعددي مي يابد. پژوهش حاضر در اين راستا، با رويكرد توصيفي و تحليل انتقادي، «عدم تشخيص ثلاثي مزيد از ثلاثي مجرد و يا تسامح در بكار گرفتن اين دو حالت » را به عنوان لغزشگاه هايي براي مترجمان فارسي قرآن، بررسي كرده است. اين مقاله ضمن بررسي ترجمه هاي فارسي، به شش مورد از كلمات مزيد كه از جانب برخي مترجمان، مجرد ترجمه شده و همچنين به دو مورد از كلماتي كه در بابي از ثلاثي مزيد به جاي باب ديگر اتخاذ شده، دست يافته و به اين نتيجه رسيده است كه همه مترجمان دقت لازم در ترجمه بر اساس ظرافتهاي صرفي نداشته اند كه نمونه آن در اين پژوهش، ايراد آنها در ترجمه ثلاثي مجرد به ثلاثي مزيد، و يا بابي از ثلاثي مزيد به جاي بابي ديگر است