معناداري گزاره هاي انشايي سوره حج، پيرامون اخلاق

سوره حج بيست و دومين سوره مدني قرآن است كه اصول دين را به صورت تفصيلي و برخي از فروع دين را به طور اجمالي بيان كرده است. تبيين برخي از ارزش‌هاي اخلاقي مانند خضوع در برابر خداوند، پيوستگي تقوا، عمل صالح و نصرت الهي نيز از ديگر مباحث اين سوره است. از آن‌جا كه در سوره حج، گزاره‌هاي اخلاقي به دو صورت خبري و انشايي يافت مي‌شوند. جملات انشايي اين سوره پيرامون اخلاق، شامل انشائات طلبي؛ در قالب امر، نهي، ترجي و تمني و انشائات غير طلبي كه اغلب در قالب جملات شرطيه بيان شده است. اين نوشتار با روش كتابخانه اي مقاله در صدد تبيين اين مطلب است كه گزاره‌هاي انشايي اين سوره نيز همانند گزاره‌هاي خبري، معنادار بوده و حامل پيام‌هاي والاي اخلاقي براي مخاطب مي باشند و معرفت به اين امور با توجه به آيات كتاب الهي، زمينه‌ي رشد و تعالي را در انسان شكوفا خواهد كرد. معناداري جملات اخلاقي اين آيات نيز با استفاده از شواهد درون متني و برون متني از جمله باور وعده و وعيد‌هاي الهي، تعقل و حكم عقل، هستي شناسي و انسان شناسي و ... محرز ‌گرديد.