وارث ولد زناي فاقد همسر و فرزند در فقه و قانون مجازات اسلامي

مشهور فقيهان اماميه بر پايهٔ رواياتي با نفي نسب و توارث بين ولد زنا و والدين طبيعي، وارث او را در صورت نداشتن همسر و فرزند، امام معصوم(ع) يا جانشين او دانسته‌اند و مقنن نيز همين حكم را در مادهٔ 553 قانون مجازات اسلامي، منحصر به ديه اعلام كرده است، درحالي‌كه مي‌توان از روايات معتبر اين باب، خلاف قول مشهور را استنباط كرد. افزون بر آن، ابهام در مفهوم ولد زنا و روش احراز آن، از فقه به قانون مذكور سرايت مي‌كند و قاضي را با شبههٔ تشخيص ولد زنا مواجه مي‌سازد و لزوماً در پرونده‌هاي مطروحه، والدين همچنان وارث ولد زنا معرفي خواهد شد؛ پس براي قول مشهور و مادهٔ قانوني مذكور، حتي بر فرض عدم‌نقص در بيان حكم نيز كارايي چنداني متصور نيست، مگر اينكه فقها و به‌تبع آنان قانون‌گذار، با قيودي ابهام حكم و موضوع را مرتفع سازند.