تحليلي بر ريشه‌هاي اجتماعي شكل‌گيري و بروز نارضايتي‌هاي اجتماعي در ايران (مورد مطالعه: شهروندان تهراني)

در جامعه معاصر كاربرد اصطلاحاتي نظير اغتشاش، ناآرامي، آشوب، رفتار جمعي اعتراض‌آميز و غيره، جملگي حكايت از اهميت نارضايتي‌ها و ريشه‌ها و عوامل اجتماعي شكل‌دهنده آن‌ها دارند و از اين حيث، عموم دولت‌ها درصدد رفع آن‌ها و بازيابي ثبات سياسي و اجتماعي هستند. با توجه به اهميت اين مسئله، هدف از اين پژوهش تحليلي ريشه‌هاي اجتماعي شكل‌گيري و بروز نارضايتي‌هاي اجتماعي در ايران (مورد مطالعه: شهروندان تهراني) است. روش اين پژوهش، اسنادي - پيمايشي بوده و جامعه آماري، دربرگيرنده شهروندان تهراني مي‌باشد. حجم نمونه شامل 271 نفر از شهروندان تهراني بوده كه به روش خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب گرديدند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه است كه اعتبار آن به روش اعتبار صوري محتوايي بررسي شده و پايايي آن با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ تأييد شده است. داده‌ها نيز با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه ‌و تحليل قرار گرفتند. يافته‌هاي پژوهش نشان دادند كه اكثريت 80.1 درصدي از شهروندان تهراني اصلا يا در سطح كمي تمايل براي مشاركت در اشكال غير مدني بروز اعتراضات اجتماعي نداشته اند. صرفا 7.7 درصد در سطح زياد مايل به شركت در اشكال خشونت آميز بروز نارضايتي‌هاي اجتماعي بودند. لذا، تمايلات خشونت‌طلبانه در بين شهروندان تهراني در حد بسيار ضعيف بوده و اكثريت شهروندان مايل‌اند تا نارضايتي‌هاي خويش را در اشكال مسالمت‌آميز بروز دهند. در بعد تحليلي، يافته‌ها گوياي آن بودند كه متغيرهاي احساس محروميت نسبي، توقعات فزاينده، منزلت اجتماعي، عدم ارضاء نيازها، احساس بي‌عدالتي و بي‌هنجاري اجتماعي، ارتباط مثبت و معناداري با نارضايتي‌هاي اجتماعي و بروز آن‌ها دارند.