نسبت شرارت با ملكوت در قرآن و عهدين

از ديدگاه اديان الهي، عالم ملكوت حقيقت و باطن عالم ملك است و شرارت موجود در عالم ملك، جداي از عالم ملكوت نيست؛ ازاين‌رو، در علت و چرايي حضور شرارت در عالم ملكوت و كيفيت آن چالش‌هايي وجود دارد؛ چالش اول: تناقض شرارت با ربوبيت پروردگار بر عالم ملكوت و با مقام علم خداوند. چالش دوم: فرشتگان به‌عنوان دسته‌اي از حاملان عرش كه در هدايت انسان نقش دارند؛ چه رابطه‌اي با شرارت دارند و بر رستگاري و كمال انسان چه تأثيرهايي مي‌گذارند. اين پژوهش درصدد است تا براساس منابع قرآن، تفاسير و روايات معتبر و منابع عهدين و تفاسير آن، به خاستگاه شرارت در عالم ملكوت و پيامدهاي ناشي از آن بپردازد و در اين راستا، اشتراك و اختلاف‌هاي موجود را بررسي كند. از رهيافت‌هاي اين پژوهش عبارت‌اند از: شرارت در قرآن به منطقه عرش و مقام علم الهي و حاملان عرش راه ندارد؛ بلكه فقط در مرحله ملكوت اسفل و با حضور جنّيان است. ابليس، رئيس آنها فقط قدرت وسوسه آدم را دارد؛ اما در عهدين، شرارت در سطح فرشتگان و به سبب عصيان عمدي عليه پروردگار رخ مي‌دهد؛ ازاين‌رو، بخشي از ملكوت كه محل حضور فرشتگان است با شرارت آميخته شده است كه با ربوبيت الهي و مقام علم پرودگار تناسب ندارد.