اثربخشي آموزش اختصاصي سازي حافظه سرگذشتي بر توانايي‌هاي شناختي، تنظيم هيجان و ناگويي هيجاني در دختران نوجوان افسرده

مقدمه: بيماران افسرده با مشكلاتي در زمينه توانايي‌هاي شناختي و تنظيم هيجانات مواجه هستند. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش اختصاصي‌سازي حافظه سرگذشتي بر توانايي‌هاي شناختي، تنظيم هيجان و ناگويي هيجاني در دختران نوجوان افسرده شهر يزد بود. مواد و روش‌ها: طرح پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دختران نوجوان افسرده شهر يزد در سال 14001399 بود. حجم نمونه بر اساس نوع تحقيق تعداد 26 دختر نوجوان بود كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي به دو گروه 13 نفري تقسيم شدند. آموزش اختصاصي سازي حافظه سرگذشتي در مورد آن‌ها اجرا شد. همچنين جهت بررسي پايداري نتايج به فاصله زماني دو ماه پس از آموزش، دوره پيگيري انجام شد. هر دو گروه قبل و بعد از اجراي فرآيند آموزش به پرسشنامه توانايي‌هاي شناختي نجاتي (1392)، نظم ‌بخشي هيجاني گراتز و روئمر (2004) و مقياس ناگويي هيجاني تورنتو (1994) پاسخ دادند. يافته‌ها: آموزش اختصاصي سازي حافظه سرگذشتي بر توانايي‌هاي شناختي، تنظيم هيجان و ناگويي هيجاني در دختران نوجوان افسرده در سطح 0/01 P تاثير معني‌دار دارد. نتيجه‌گيري: براساس نتايج اين پژوهش آموزش اختصاصي سازي حافظه سرگذشتي مي‌تواند به‌عنوان شاخصي براي تشخيص و پيگيري پيامدهاي اختلال افسردگي مطرح شود و همچنين در طرح مداخله آموزشي اختصاصي سازي حافظه سرگذشتي براي اين اختلال مورد استفاده قرار گيرد.