تعيين الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي و فراواني ژن مقاومت بتالاكتاماز (TEM-1) در سودوموناس آئروژينوزا جدا شده از آب هاي آشاميدني

كيفيت ميكروبي آب آشاميدني اهميت اساسي و جدي براي سلامت عمومي دارد. با توجه به كمبود اطلاعات جامع در خصوص ميزان آلودگي آب آشاميدني در سطح استان تهران اين پژوهش به منظور ارزيابي ميزان آلودگي آب آشاميدني به باكتري سودوموناس آئروژينوزا مورد بررسي قرار گرفت. جداسازي ژن TEM-1 در سودوموناس آئروژينوزاهاي مولد بتالاكتامازهاي با طيف اثر گسترده (ESBL) و بررسي الگوي مقاومت آنتي بيوتيك اين سويه ها اطلاعات مفيدي در مورد اين باكتري بيماري زاي فرصت طلب فراهم مي آورد. در اين پژوهش 300 نمونه آب آشاميدني مورد بررسي قرار گرفت. تعيين حساسيت آنتي بيوتيكي نسبت به چهار آنتي بيوتيك به روش ديسك ديفيوژن انجام شد. از نظر ژنوتيپي وجود ژن بتالاكتاماز TEM-1 با روش PCR بررسي گرديد. در اين بررسي 17 نمونه (5.67 درصد) از آب هاي آشاميدني به سودوموناس آئروژينوزا آلوده بودند. بيشترين ميزان مقاومت نسبت به آنتي‌بيوتيك‌هاي ايمي‌پنم/رلباكتام (11.76درصد) و سفتازيديم/آويباكتام (100%) در آب هاي آشاميدني مشاهده شد. در بررسي ژنوتيپي با انجام آزمون PCR از 17 سويه فنوتيپ مثبت، 16 نمونه (1/ 94درصد) شامل ژن TEM-1 بودند. نتايج مشخص كرد كه آب هاي آشاميدني در برخي موارد داراي آلودگي با باكتري سودوموناس آئروژينوزا هستند. اغلب سويه هاي جداشده مقاوم به آنتي بيوتيك هستند و در ميان سويه هاي توليد كننده ESBL، ژن TEM-1 داراي فراواني بيشتري مي باشد. نتايج بيانگر اين است كه ژن TEM-1 در ايجاد مقاومت به آنتي بيوتيك در سويه هاي جدا شده نقش بسزايي دارد. داده هاي حاصل از اين پژوهش به توسعه اقدامات پيشگيرانه در برابر شيوع سويه هاي مقاوم به آنتي بيوتيك كمك مي كند.