بررسي اثرN-استيل سيستئين و كادميوم بر ويژگي‌هاي هيستوپاتولوژي بافت كبد و بيان برخي از ژن‌هاي مؤثر در تكثير سلولي

هدف: اثرات سميتي مواجهه با كادميوم عمدتا ناشي از توليد راديكال‌هاي آزاد اكسيژن، كاهش آنتي‌اكسيدانت‌هاي سلولي و بروز استرس اكسيداتيو است كه مي‌تواند منجر به تخريب اجزاي سلولي، آسيب به DNA، آپوپتوزيس و در نهايت آسيب‌هاي بافتي شود. در اين مطالعه به بررسي اثرات محافظتي Nاستيل سيستئين، به‌ عنوان يك ماده داراي خواص آنتي‌اكسيدانتي، در موش‌هاي ويستار مواجهه ‌يافته با كادميوم از طريق بررسي بافت‌شناسي كبد و سنجش بيان ژن‌هاي مؤثر در آپوپتوزيس و تكثير سلولي پرداخته شد. مواد و روش ها: موش‌هاي با وزن تقريبي 150200 گرم در سه تيمار شامل، G1) تيمار شاهد، G2) تيمار دريافت‌كننده كادميوم، و G3) تيمار دريافت‌كننده هم‫زمان كادميوم و Nاستيل سيستئين دسته‌بندي شدند و به‫مدت چهار هفته از مواد مورد نظر دريافت كردند. سپس نمونه‌برداري از بافت كبد به‫منظور بررسي هيستوپاتولوژي و بررسي بيان ژن‌هاي eif4e و mad1 صورت پذيرفت. نتايج:  مواجهه با كادميوم  باعث ايجاد آسيب‌هاي جدي در بافت كبد موش شد كه شامل پرخوني رگ مركزي، افزايش تعداد سلول‌هاي التهابي و وجود التهاب در پارانشيم كبد بود، درحالي‌كه استفاده از Nاستيل سيستئين موجب كاهش چشمگير آسيب‌هاي مذكور گرديد. همچنين، استفاده از Nاستيل سيستئين  سبب كاهش چشمگير بيان ژن‎هاي eif4e و mad1 به ميزان 2/14 و 2/27 برابر شد. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه پيشنهاد مي‌كند كه N-استيل سيستئين به‌عنوان يك ماده آنتي‌اكسيدانت مي‌تواند نقش مهمي در برابر آسيب‌هاي بافتي ناشي از استرس اكسيداتيو و جلوگيري از القاي آپوپتوزيس سلولي داشته باشد.