بررسي اثربخشي آموزش پيش از ازدواج ‌طرحواره‌محور بر ترس از ازدواج و ذهنيت‌هاي طرحواره‌اي در دختران مجرد

مقدمه: امروزه، ازدواج به سادگي گذشته نيست و جوانان در آستانه ازدواج، از ترس يا نگراني در مورد ازدواج و مسائل آن رنج ‌‌مي‌برند كه مربوط به تحريف‌‌هاي شناختي و ‌طرحواره‌ها است. هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي آموزش پيش از ازدواج ‌طرحواره‌ محور بر ترس از ازدواج و ذهنيت هاي طرحواره اي در دختران مجرد شهر اصفهان در سال 1399 بود. مواد و روش‌‌ها: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون –پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري، دختران مجرد شهر اصفهان در سال 1399 بودند. تعداد 30 نفر با روش نمونه گيري هدفمند در دسترس انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه مساوي آزمايش و كنترل تخصيص يافتند. ابزار جمع آوري اطلاعات، پرسشنامه هاي ترس از ازدواج Samiei و همكاران (1393) و ذهنيت‌‌هاي ‌‌طرحواره‌اي Lobbestael (2008) بود. گروه آزمايش تحت آموزش گروهي پيش از ازدواج ‌طرحواره‌محور (15 جلسه 90 دقيقه اي) قرار گرفتند. گروه كنترل مداخله اي دريافت نكرد. داده‌ها توسط آزمون تحليل كوواريانس تجزيه وتحليل شدند. يافته‌‌ها: نتايج نشان داد كه بين گروه آزمايش و كنترل تغيير معني‌داري در ابعاد ترس ‌از‌ ازدواج از پيش‌آزمون به پس‌آزمون وجود دارد و در اثر مداخله ترس از ازدواج در گروه آزمايش كاهش يافته است (p 0/05). همچنين، بين گروه آزمايش و كنترل تغيير معني‌داري در ذهنيت هاي طرحواره اي از پيش‌آزمون به پس‌آزمون وجود دارد و در اثر مداخله ذهنيت‌هاي طرحواره‌اي دختران مجرد در گروه آزمايش كاهش يافته‌است (p 0/05).‌‌نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج پژوهش مي توان از آموزش پيش از ازدواج طرحواره‌محور به عنوان يك مداخله مهم و كليدي در حوزه پيش از ازدواج استفاده كرد.