مقايسه اثربخشي درمان‌هاي شناختي- رفتاري و پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي و بهزيستي ذهني مادران داراي كودك مبتلا به اختلال طيف اوتيسم

مقدمه: اوتيسم يكي از ناتواني هاي تحولي پيچيده است كه علاوه بر فرد، خانواده و جامعه را دچار چالش مي كند. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي درمان هاي شناختي- رفتاري و پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي و بهزيستي ذهني مادران داراي كودك مبتلا به اختلال طيف اوتيسم انجام شد. مواد و روش ها: اين پژوهش نيمه آزمايشي و با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و پيگيري بود. جامعه آماري شامل مادران داراي كودك مبتلا به اختلال طيف اوتيسم مراجعه كننده به انجمن اوتيسم استان گيلان در سال 1398 بود. با روش نمونه گيري در دسترس، 51 نفر انتخاب و به صورت تصادفي ساده در سه گروه 17 نفري درمان شناختي رفتاري، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و گواه وارد مطالعه شدند. مداخلات درماني به مدت 2 ماه براي گروه هاي آزمايش اعمال شد. گروه گواه مداخله اي دريافت نكرد. داده ها توسط چك ليست اطلاعات دموگرافيك، پرسشنامه هاي كيفيت زندگي Harper و Power (1999) و بهزيستي ذهنيKeyes  و Magyar-Moe (2003) جمع آوري و با آمار واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي بنفروني تحليل شد.يافته ها: درمان شناختي- رفتاري و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد موجب افزايش كيفيت زندگي و بهزيستي ذهني شد (p 0/001). بين اثربخشي درمان شناختي- رفتاري و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در افزايش كيفيت زندگي و بهزيستي ذهني مادران داراي كودك مبتلا به اختلال طيف اوتيسم تفاوت معني داري وجود نداشت.نتيجه گيري: استفاده از مداخلات مبتني بر درمان شناختي- رفتاري و پذيرش و تعهد مي تواند موجب افزايش كيفيت زندگي و بهزيستي ذهني در مادران داراي كودك مبتلا به اختلال طيف اوتيسم شود.