اثربخشي درمان مبتني بر بهبود كيفيت زندگي بر حساسيت اضطرابي و خودشناسي انسجامي در زنان مبتلا به سردردهاي تنشي مراجعه‏ كننده به بخش اعصاب و روان بيمارستان ميلاد

مقدمه: سردرد تنشي نوعي سردرد شايع است كه با درد دوطرفه غيرضربان‏دار، درد خفيف يا متوسط كه بتواند مانع فعاليت‏ هاي شخصي شود، مشخص مي‏شود. اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي درمان مبتني بر بهبود كيفيت زندگي بر حساسيت اضطرابي و خودشناسي انسجامي زنان مبتلا به سردرد تنشي انجام شد.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر، نيمه آزمايشي با طرح پيش ‏آزمون-پس آزمون و گروه گواه با پيگيري سه ماهه بود. جامعه آماري، تمامي زنان مبتلا به سردرد تنشي مراجعه‏ كننده به بخش اعصاب و روان بيمارستان ميلاد تهران در سال 1398 بودند. با نمونه‏ گيري در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و در گروه‏ هاي آزمايش و گواه قرار گرفتند و پرسشنامه هاي حساسيت اضطرابي و خودشناسي انسجامي را تكميل كردند. در گروه آزمايش، درمان مبتني بر بهبود كيفيت زندگي در 8 جلسه (هفته اي 1 جلسه 1.5 ساعته) اجرا گرديد. پس از پايان درمان از گروه‏ ها پس ‏آزمون گرفته شد. داده‏ ها با روش واريانس با اندازه‏ گيري مكرر تحليل شدند.  يافته‌ها: ميانگين نمره خودشناسي انسجامي و ابعاد آن در گروه آزمايش پس از انجام مداخله نسبت به گروه گواه به ‏طور معني‏ داري بهبود يافت (0.005=p،). كيفيت زندگي بر كاهش حساسيت اضطرابي و ابعاد آن در آزمودني‏ هاي گروه مداخله بر خلاف گروه گواه سودمند بود (0.001=p). تأثيرات اين برنامه بر متغيرهاي وابسته در دوره پيگيري نيز تداوم داشت (0.001=p).نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج پژوهش حاضر مي‏توان نتيجه گرفت كه برنامه كيفيت زندگي با بهبود خودشناسي و مهار حساسيت اضطرابي در مبتلايان به سردرد تنشي همراه است. استفادۀ از اين برنامه براي مبتلايان به سردرد پيشنهاد مي‏شود.