تجارب والدين داراي دانش آموز مبتلا به اختلالات يادگيري: مطالعۀ پديدارشناسي

سابقه و هدف: با توجه به اهميت يادگيري كودكان در سرنوشت تحصيلي آنان، اختلالات يادگيري موجب سردرگمي معلمان و والدين مي‌شود. پژوهش حاضر با هدف تبيين تجارب والدين داراي دانش‌آموز مبتلا به اختلالات يادگيري در دبستان‌هاي شهر لردگان در سال 1398 طراحي و انجام شد. مواد و روش‌‌ها: طرح پژوهش حاضر با رويكرد كيفي از نوع مطالعه پديدارشناسي توصيفي بود. جامعه پژوهش را مادران داراي كودكان با اختلال يادگيري در شهرستان لردگان در سال 1398 تشكيل ‌دادند. در اين راستا، مصاحبه بدون ساختار و عميق تا اشباع اطلاعات با 12 نفر از مادران اين گروه از كودكان در شهر لردگان انجام شد كه به صورت هدفمند در دسترس انتخاب شده بودند و تا رسيدن به اشباع نظري ادامه يافت. داده‌ها از طريق روش كلايزي و مشخص كردن مضامين اصلي و فرعي تحليل شد. يافته‌ها: از مجموع 12 نفر از شركت‌كنندگان در پژوهش، ۳ نفر آقا و 9 نفر خانم بودند. شركت‌كنندگان در دامنه سني ۲۷ تا ۸۳ سال بودند. در اين ميان يك نفر بيوه بود و بقيه متأهل بودند. پس از تحليل مصاحبه‌ها، ۱۰۲۷ كد اوليه حاصل شد كه در قالب ۱۰ مفهوم اصلي احساس تنهايي والدين با 5 زيرمفهوم، بر هم خوردن تعادل رواني والدين و پرخاشگري با 6 زيرمفهوم، احساس سرشكستگي و افسردگي با 6 زيرمفهوم، مشاركت و پيگير بودن والدين با 9 زيرمفهوم، تلاش والدين و اختلال يادگيري با 17 زيرمفهوم، مشكلات اقتصادي و همراهي نكردن نهادهاي مسئول با 9 زيرمفهوم، همراهي جامعه با 7 زيرمفهوم، مشكلات جسمي و روحي كودك با 8 زيرمفهوم، نگراني از آينده كودك با 8 زيرمفهوم و تأثير معلم با 2 زيرمفهوم شناسايي شد. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج، والدين داراي كودكان با اختلالات يادگيري احساس تنهايي مي‌كنند، تعادل رواني والدين بر هم مي‌خورد، دچار پرخاشگري مي‌شوند و درنهايت احساس سرشكستگي و افسردگي مي‌كنند. مشاركت و پيگير بودن والدين و تلاش آنان، همراهي جامعه و مشكلات جسمي و روحي كودك، نگراني از آينده كودك و تأثير معلم از يك سو و مشكلات اقتصادي و همراهي نكردن نهادهاي مسئول از سوي ديگر كاملاً مشهود است. لذا والدين به حمايت‌هاي مختلف از طرف جامعه و سيسدرون مايه آموزشي نياز دارند و حمايت‌هاي لازم از اين خانواده‌ها ضرورتي اجتناب‌ناپذير است.