بررسي تأثير تحريك چند حسي نوزادان توسط مادران بر ميزان تنش مادران داراي نوزاد نارس بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه نوزادان

سابقه و هدف: تولد زودرس رويدادي غيرمنتظره است، به‌طوري‌كه والدين آمادگي روحي، رواني و عاطفي لازم را براي مواجهه با اين اتفاق ندارند، درنتيجه تنش زيادي را تجربه مي‌كنند. مطالعه حاضر با هدف بررسي تأثير تحريك چند حسي نوزادان توسط مادران بر ميزان تنش مادران داراي نوزاد نارس بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه نوزادان انجام شد. مواد و روش‌‌ها: مطالعه نيمه‌تجربي با روش نمونه‌گيري در دسترس در بخش مراقبت‌هاي ويژه نوزادان بيمارستان شهيد صدوقي يزد روي 80 نفراز مادران (آزمون و كنترل) انجام شد. گروه آزمون از روز سوم تا روز ششم روزانه دو بار نوزاد را تحت تحريك چند حسي قرار دادند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌هاي اطلاعات دموگرافيك و تنش والدي بود كه قبل و بعد از مداخله تكميل شد. يافته‌‌ها در نرم‌افزار SPSS نسخۀ 20 به كمك آزمون‌هاي آماري تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: قبل از مداخله بين ميانگين ميزان تنش دو گروه در حيطه‌هاي مختلف تفاوت آماري معناداري وجود نداشت، اما پس از انجام مداخله در گروه آزمون و كنترل به ترتيب ميانگين نمرۀ تنش در حيطه‌هاي صحنه‌ها و صداها (0/40±2/26) و (0/47±2/63)، ظاهر و رفتار نوزاد (0/29±3/79) و (0/25±4/05)، ارتباط با نوزاد و نقش والدي (0/38±2/60) و (0/33±3/41) و تنش كلي (0/64±4/08) و (0/31±4/88) تفاوت معناداري را نشان داد (0/001p ). مقايسه ميانگين ميزان تنش دو گروه در حيطه ارتباط و رفتار كاركنان تفاوت معناداري را نشان نداد (0/3p ). نتيجه‌گيري: استفاده از تحريك چند حسي تأثير معناداري بر كاهش تنش مادران داراي نوزاد نارس بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه نوزادان داشت؛ بنابراين، استفاده از اين شيوه به‌منظور بهبود وضعيت رواني مادران توصيه مي‌شود.