اثربخشي آموزش فنون رفتاردرماني ديالكتيك توأم با رايحه‌درماني اسطوخودوس بر افسردگي و شايستگي مادري زنان نخست‌زاي با دلبستگي ناايمن به همسر

مقدمه: بارداري، يكي از پراسترس‌ترين مراحل زندگي زنان است. لذا هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي آموزش فنون رفتاردرماني ديالكتيك توأم با رايحه‌درماني اسطوخودوس بر افسردگي و شايستگي مادري زنان نخست زاي با دلبستگي نا ايمن‌ به همسر بود.روش كار: اين مطالعۀ كارآزمايي باليني در سال ۱۳۹۹ روي ۶۰ زن باردار شهر بيرجند انجام شد. مادران باردار دلبستۀ نا ايمن به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفي بين سه گروه مداخلۀ۱ (آموزش فنون رفتاردرماني ديالكتيكي و رايحه‌درماني)، مداخلۀ۲ (رايحه‌درماني با اسطوخودوس) و گروه كنترل تقسيم شدند. فنون رفتاردرماني ديالكتيكي در سه ماه آخر بارداري، و رايحه‌درمان در فاز فعال زايمان و دورۀ پيگيري يك ماه بعد از تولد نوزاد انجام شد. از پرسش‌نامۀ دلبستگي به همسر، افسردگي بك، افسردگي بعد از زايمان و شايستگي مادري استفاده شد و داده‌ها در نرم‌افزار آماري SPSS نسخۀ ۲۵ تحليل شد.يافته‌ها: نتايج تحليل واريانس مكرر نشان داد، آموزش فنون رفتاردرماني ديالكتيك توأم با رايحه‌درماني بر كاهش افسردگي در طول زمان مؤثر بود (۰/۰۰۱ P). تحليل كواريانس نشان داد، افسردگي دورۀ بارداري بعد از آموزش فنون رفتاردرماني ديالكتيك به‌طور معني‌داري كاهش يافت (۰/۰۰۱ P). در تحليل واريانس چندمتغيره، هر دو مؤلفۀ شايستگي مادري، در گروه مداخلۀ۱ به‌طور معني‌داري افزايش نشان داد (۰/۰۵ P).نتيجه‌گيري: فنون رفتاردرماني ديالكتيكي توأم با رايحه‌درماني به‌عنوان يك مداخلۀ مؤثر براي كاهش افسردگي و افزايش شايستگي نقش مادري مي‌تواند در مراكز بهداشتي‌ودرماني در زنان باردار با دلبستگي نا ايمن به همسر به كار برده شود.