تاثير آموزش مهارت هاي ارتباطي بر خودكارآمدي و اضطراب اجتماعي دانش آموزان

هدف: پژوهش حاضر، با هدف بررسي تاثير آموزش مهارت هاي ارتباطي در افزايش خودكارآمدي و كاهش اضطراب اجتماعي دانش آموزان دختر دبيرستاني انجام شد.روش‌ها: طرح پژوهش نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه‌يآماري را كليه‌ دانش‌آموزان دختر دبيرستان هاي شهرستان آستانه اشرفيه تشكيل دادند كه در سال تحصيلي 94-1393مشغول به تحصيل بودند. 24 دانش آموز به شيوه نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه جايدهي شدند. برنامه آموزشي طي 8 جلسه بر روي گروه آزمايش اجرا شد. به منظور جمع آوري داده ها، از پرسشنامه خودكارآمدي (شرر،1982) و پرسشنامه اضطراب اجتماعي (جرابك،1996) استفاده شد.يافته‌ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه بين ميانگين نمرات پيش آزمون و پس آزمون خودكارآمدي و اضطراب اجتماعي و مؤلفه هاي آن در گروه آزمايش تفاوت معناداري وجود دارد (0.01 ≥P و 0.05 ≥P). همچنين نتايج تحليل كوواريانس تك متغيري، اندازه اثر 0.40 درصد براي متغير خود كارآمدي و اندازه اثر بين 0.17 و 0.51 را براي اضطراب اجتماعي نشان داد.نتيجه‌گيري: اين يافته‌ها مي‌تواند ضرورت توجه برنامه ريزان و مسؤلان آموزشي را به اهميت نقش مهارت‌هاي ارتباطي در تقويت عملكرد شناختي دانش آموزان و تأثير آن در بهبود اضطراب اجتماعي آنان، به دنبال داشته باشد.