مدل‌يابي تاثير خودارزيابي بر پيشرفت درس رياضي دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه با ميانجي گري خودتنظيمي و خودكارآمدي رياضي

هدف: هدف پژوهش حاضر مدل يابي تاثير خودارزيابي بر پيشرفت درس رياضي با ميانجي‌گري خودتنظيمي و خودكارآمدي بود.روش ها: روش اين پژوهش از نوع همبستگي – معادلات ساختاري بود. جامعه ي آماري آن تمامي دانش آموزان دختر دوره ي دوم متوسطه نيمسال اول تحصيلي 98-1397 در استان قم بودند كه 278 دانش آموز با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشهاي چند مرحله اي انتخاب شدند. داده ها از پرسش‌نامه هاي خودارزيابي (جاج، ارز، بونو و تئورسن)، خودتنظيمي(بوفارد، بويسورت، ويز و لراچ) و خودكارآمدي (پاتريك، هيكس و راين) و نمره ي رياضي نوبت اول و نمره ي آزمون هماهنگ جمع آوري و با كمك نرم افزار SPSS 25 و   AMOSو با استفاده از تحليل مسير از نوع مدل يابي معادلات ساختاري تحليل شدند. يافته ها: نتايج تحليل داده ها نشان داد همبستگي بين خودارزيابي و پيشرفت درس رياضي(r=0/42)، خودتنظيمي و پيشرفت درس رياضي(r=0/40) و خودكارآمدي رياضي و پيشرفت درس رياضي(r=0/50) است كه همه روابط در سطح اطمينان 99 درصد معني‌‌دار هستند. شاخص‌‌هاي برازش مدل نيز نشان داد مدل تئوريكي طراحي شده از برازش مناسبي برخوردار است (0.01 P).نتيجه گيري: خودارزيابي بر پيشرفت درس رياضي دانش آموزان با ميانجي گري خودتنظيمي و خودكارآمدي رياضي تاثير دارد.