مقايسه اثربخشي برنامه توان بخشي شناختي مبتني برحافظه آينده‌نگر و برنامه تنظيم هيجان بر كاركردهاي اجرايي دانش‌آموزان با اختلال نارسايي توجه و بيش‌فعالي

هدف: هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي برنامه توان بخشي شناختي مبتني برحافظه آينده نگر و برنامه تنظيم هيجان بر كاركردهاي اجرايي دانش آموزان با اختلال نارسايي توجه و بيش فعالي است. روش ها: اين پژوهش از طرح شبه آزمايشي پيش آزمون پس آزمون و پيگيري همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان دچار اختلال نارسايي توجه و بيش فعالي مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر بوشهر در سال تحصيلي 99-1398 بود. از ميان آنها به روش نمونه‌گيري در دسترس 45 نفر كه ويژگي‌هاي لازم بر اساس پرسشنامه فرم كوتاه و تجديدنظر شده مقياس درجه بندي كانرز والدين (1960) و ملاك هاي ويرايش پنجم كتاب راهنماي تشخيصي و آماري اختلال هاي رواني را داشتند فهرست شدند و سپس در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل (هر گروه 15 نفر) گمارش شدند. براي سنجش عملكرد توجه، از خرده مقياس خطاي حذف آزمون عملكرد پيوستة TOVA و براي ارزيابي عملكرد بازداري پاسخ از خرده مقياس خطاي ارتكاب آزمون TOVA، آزمون ويسكانسين و آزمون استروپ استفاده شد. گروه آزمايش توانبخشي شناختي به مدت 8 جلسه 60 دقيقه اي و گروه آزمايش تنظيم هيجان  نيز تحت آموزشي برنامه آموزشي تنظيم هيجان در 18 جلسه 60 دقيقه اي و به صورت گروهي تحت آموزش قرار گرفتند. داده هاي حاصل از پژوهش با آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت.يافته‌ها: يافته ها نشان داد برنامه هاي آموزشي توان بخشي شناختي و تنظيم هيجان موجب بهبود مشكلات رفتاري دانش آموزان شده است و اين تاثير در مرحله پيگيري دو ماهه پايدار ماند (0.05˂P). نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي به‌دست آمده از مطالعه حاضر مي توان نتيجه گيري كرد كه اين دو برنامه آموزشي آموزش مي تواند به عنوان يك روش مداخله اي در بهبود مشكلات رفتاري دانش آموزان با اختلال نارسايي توجه و بيش فعالي استفاده شود.