تأثير خود‌مراقبتي به روش اصلاح مزاج بر كيفيت زندگي بيماران ديابتي نوع 2

هدف: با توجه به شيوع و عوارض ديابت و تأثير آن بر كيفيت زندگي بيماران، از طرفي كيفيت زندگي پايين موجب كم كردن مراقبت از خود و افزايش خطر عوارض بيماري مي‌شود. هدف اين مقاله تعيين تأثير خودمراقبتي به روش اصلاح مزاج بر كيفيت زندگي بيماران ديابتي نوع 2 است. روش ها: اين مطالعه نيمه‌تجربي با انتخاب 110 نفر از بيماران ديابتي نوع 2 به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و سپس همه افراد بر‌اساس جدول اعداد تصادفي به‌طور تصادفي به 2 گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. بعد از تمايل افراد براي شركت در مطالعه و كسب رضايت آگاهانه، پرسش‌نامه اطلاعات جمعيت‌شناختي، كيفيت زندگي توسط بيماران و تشخيص مزاج توسط پزشك متخصص طب سنتي قبل از آزمايش انجام شد. در گروه آزمايش، 4 جلسه آموزش خود‌مراقبتي به روش اصلاح مزاج به مدت 45 دقيقه براي هر بيمار تنظيم شد. در گروه كنترل، درمان‌هاي روتين بدون هيچ آزمايشي بود. ‌سپس پرسش‌نامه كيفيت زندگي توسط بيماران نمونه پژوهش 3 ماه بعد از آزمايش، مجدداً تكميل شد. تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و آزمون كاي‌اسكوئر، تي‌زوجي و تي‌مستقل در سطح معناداري (P 0/05) تجزيه‌و‌تحليل شدند. يافته ها: قبل از آزمايش، بين ميانگين ميزان كيفيت زندگي در گروه آزمايش 11/9±83/2 و كنترل 9/4±85 تفاوت معناداري وجود نداشت 194/P=0، اما بين ميانگين ميزان كيفيت زندگي بعد از آزمايش در گروه آزمايش 11/3±87/7 و كنترل 9/5±85/1 تفاوت معناداري وجود دارد 044/P=0. ‌قبل و بعد از آزمايش از‌نظر ميانگين ميزان كيفيت زندگي در گروه كنترل تفاوت معناداري مشاهده نشد (224/P=0). نتيجه گيري: كيفيت زندگي بيماران ديابتي نوع 2 در روش آموزش خود‌مراقبتي و اصلاح مزاج نسبت به گروه كنترل افزايش يافته است.