اثربخشي بازي‌درماني شناختي رفتاري بر بهبود توجه و برنامه‌ريزي دانش‌آموزان با اختلال نارسايي توجه/ بيش‌فعالي

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير بازي درماني شناختي رفتاري بر بهبود برنامه ريزي و توجه دانش آموزان با اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي بود.روش ها: روش پژوهش آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش، شامل كليه دانش آموزان با اختلال نارسايي توجه-بيش فعالي 12 -7 سال شهر اردبيل در سال 1398 بود كه 30 نفر از آنها به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و در گروه هاي آزمايش و گواه به تعداد مساوي جايگزين شدند. به منظور جمع آوري داده ها از فرم كوتاه و تجديد نظر شده ي مقياس درجه بندي كانرز والدين، آزمون برج لندن و آزمون تولز- پيرون استفاده شد. در گروه آزمايش بازي درماني شناختي رفتاري (10 جلسه 45 دقيقه اي) اجرا شد و گروه گواه تحت مداخله قرار نگرفت. داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس چند متغيري تجزيه و تحليل شدند.يافته ها: نتايج نشان داد بازي درماني شناختي رفتاري اثر معناداري بر بهبود برنامه ريزي و توجه دانش آموزان با اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي دارد (0/05 P)، به طوري كه به ترتيب دانش آموزاني كه در گروه آزمايش تحت بازي درماني شناختي رفتاري قرار گرفته بودند از سطوح بالاتر برنامه ريزي و توجه نسبت به دانش آموزان گروه كنترل برخوردار بودند. نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش حاضر، بازي درماني شناختي رفتاري مي تواند به عنوان روشي مؤثر در بهبود برنامه ريزي و توجه دانش آموزان با اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي در نظر گرفته شوند.