تحليل رابطه ساختاري بين ادراك از رهبري دانش‌محور و عملكرد نوآورانه با نقش ميانجي عملكردهاي مديريت دانش معلمان مدارس ابتدايي شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر، تحليل رابطه ساختاري بين ادراك از رهبري دانش‌محور و عملكرد نوآورانه با نقش ميانجي عملكردهاي مديريت دانش به روش همبستگي انجام شد. جامعه آماري پژوهش را معلمان مدارس ابتدايي در شهر اصفهان در سال 1396 تشكيل دادند كه تعداد آن‌ها 810 نفر بود. 261 نفر با استفاده از جدول تعيين حجم نمونه كوهن، مانيون و موريسون (2000) و با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي مبتني بر سهم انتخاب شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه رهبري دانش‌محور دانت و جيسوس (2015) با 6 گويه، پرسشنامه عملكرد نوآورانه زهرا و داس (1993) با 5 گويه، پرسشنامه خزانه مديريت دانش داونپورت و همكاران (1998) با 13 گويه، پرسشنامه انتقال مديريت دانش علوي و ليدنر (2001) با 8 گويه، پرسشنامه كاربرد مديريت دانش علوي و تيوانا (2003) با 5 گويه، پرسشنامه ايجاد مديريت دانش زهرا و بوگنر (1999) با 4 گويه، جمع‌آوري شد. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن بود كه بين متغيرهاي ايجاد مديريت دانش، انتقال مديريت دانش، كاربرد مديريت دانش با عملكرد نوآورانه كاركنان؛ همچنين، بين رهبري دانش محور با فعاليت هاي مديريت دانش رابطه معناداري وجود دارد (0/05 P). روابط ساختاري بين رهبري دانش‌محور و عملكرد نوآورانه با نقش ميانجي عملكردهاي مديريت دانش از برازش مطلوبي بر اساس شاخص‌هاي درجه آزادي، كاي اسكوئر و برازش تطبيقي برخوردار است.