مضامين مغفول در برنامه درسي اجراشده از نگاه اساتيد با تأكيد بر روش آميخته

هدف پژوهش حاضر‌ شناسايي مضامين مغفول در ‌برنامه درسي اجراشده رشته علوم تربيتي دانشگاه فرهنگيان بود. اين پژوهش به‌ دو شيوه كمي(از نوع توصيفي) ‌و كيفي انجام گرفت. ‌ابزار ‌پژوهش در‌ بخش كيفي، مصاحبه نيمه‌ساختارمند، و در بخش كمي پرسشنامه محقق‌ساخته برآمده از بخش كيفي بود. جامعه پژوهش را 68 استاد ومدرس رشته آموزش ابتدايي دانشگاه فرهنگيان، در سال تحصيلي 98-97 تشكيل دادند كه از اين تعداد، در بخش كيفي به صورت هدفمند و با شيوه گلوله‌برفي، 12 نفر انتخاب شد. در بخش كمي، از مجموع 68 استاد هيئت علمي و مأمور رشته علوم تربيتي دانشگاه مازندران، گلستان، تهران، فارس، زنجان، به دليل پايين‌بودن حجم جامعه، به شيوه سرشماري، همه 68 نفر به عنوان نمونه شركت كردند. براي تحليل ‌داده‌ها در بخش كيفي ‌از روش ‌هفت‌مرحله‌اي ‌كلايزي ‌استفاده شد. در نهايت، يافته‌هاي ‌اين پژوهش، در قالب 4 مضمون شامل ساختارسازماني و درون‌داد دانشگاه، توجه به نياز يادگيرنده، عناصر برنامه درسي ‌و مهارت حرفه‌اي عملكرد مناسب استاد است. تعيين سهم هريك از ابعاد مغفول،از طريق رگرسيون صورت گرفت. با توجه به اينكه غفلت و ناآگاهي برنامه‌ريزان درسي نسبت به برخي حوزه‌ها، نيازها و دستاوردهاي علمي جديد، علت اصلي شكل‌گيري برنامه درسي مغفول است. بنابراين، پيشنهاد مي‌شود، برنامه‌ريزان ‌درسي در دانشگاه فرهنگيان نسبت به بررسي پژوهش‌هايي‌از اين دست، اقدام كرده و نتايج را در برنامه درسي دانشگاه فرهنگيان در نظر گيرند.