تأثير مداخله حافظه فعال ديداري- فضايي بر عملكرد آينه‌نويسي كودكان پيش‌دبستاني

هدف پژوهش حاضر تأثير مداخله حافظه فعال ديداري- فضايي بر عملكرد آينه نويسي كودكان پيش‌دبستاني بود. در اين پژوهش از طرح شبه‌آزمايشي پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل استفاده شد. جامعۀ آماري شامل تمام كودكان است كه در مراكز پيش‌دبستاني و مهدكودك‌هاي شهر تهران (منطقه 14) در سال تحصيلي 96-1395 مشغول به تحصيل  بودند و 20 نفر (13 دختر و 7 پسر) توسط معلم، تشخيص آينه نويسي داده شدند. از بين جامعه هدف هر 20 دانش‌آموز داراي عملكرد آينه نويسي از طريق نمونه‌گيري هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه كنترل و آزمايش (هر گروه 10 نفر) تقسيم شدند. گروه آزمايش طي 12 جلسه 60 دقيقه‌اي به مدت سه ماه (12 هفته) در دورۀ درماني حافظه فعال شركت كردند. به منظور سنجش عملكرد آينه نويسي، از آزمون محقق‌ساخته تشخيص آينه نويسي و جهت سنجش هوش مقياس هوش‌آزماي تهران- استنفورد- بينه (T-SB) استفاده شد. داده‌هاي حاصل از پژوهش نيز با استفاده از نرم افزار آماري SPSS-22 و به كارگيري آزمون t مستقل به روش نمرات افزوده، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده‌هاي حاصل از تست محقق‌ساخته تشخيص آينه نويسي نشان داد كه گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل، پس از شركت در مداخله، در نتايج آزمون از نظر آماري تفاوت معناداري دارند (P 0.001). نتايج پس‌آزمون نشان داد تعداد خطاهاي آينه نويسي در كودكان پيش‌دبستاني (گروه آزمايش) به صفر رسيده و مداخله حافظه فعال ديداري-فضايي منجر به بهبود عملكرد آينه نويسي كودكان پيش‌دبستاني شده است. با توجه به نتايج تحقيق مي توان اينگونه نتيجه گرفت كه مداخله حافظه فعال ديداري- فضايي مي تواند بر عملكرد آينه نويسي كودكان پيش دبستاني مؤثر باشد و مي‌توان از مداخلاتي شبيه به اين برنامه، براي كاهش خطاي آينه نويسي استفاده كرد.