تأثير آموزش مهارت‌هاي جرأت‌ورزي بر خود‌پنداره تحصيلي دانش‌آموزان مبتلا به اختلال‌هاي يادگيري ويژه با احساس‌تعلق بالا و پايين به مدرسه

هدف پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش مهارت هاي جرأت ورزي بر خودپنداره تحصيلي دانش آموزان مبتلا به اختلال‌هاي يادگيري ويژه با احساس تعلق بالا و پايين به مدرسه، انجام شد. روش پژوهش به صورت نيمه آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان مراجعه كننده به مركز مشكلات ويژه يادگيري مهر شهرستان تويسركان، در سال تحصيلي 99-1398 بود؛ به طوري كه 32 نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه مورد نظر به روش نمونه گيري در دسترس، از بين دانش آموزاني كه داراي مشكلات ويژه يادگيري بوده انتخاب شدند. ابزاري مورد استفاده دو پرسشنامه خودپنداره تحصيلي (ASC) و  پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه (SSCS) بود. دانش آموزان نمونه بر اساس پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه، به دو گروه 16 نفره با احساس تعلق به مدرسه بالا و پايين تقسيم شدند، سپس 8 جلسه تحت آموزش مهارت هاي جرأت ورزي موتابي و كاظم زاده عطوفي (1385) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون T زوجي و تحليل كوواريانس تك متغيري از طريق نرم افزار 23- SPSSتحليل شد. يافته هاي به دست آمده نشان داد كه آموزش مهارت هاي جرأت ورزي بر خودپنداره تحصيلي در هر دو گروه با احساس تعلق بالا و پايين به مدرسه تأثير مثبت داشته است. همچنين، نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده ها نشان داد كه آموزش جرأت ورزي بر خودپنداره تحصيلي دانش آموزان گروه احساس تعلق به مدرسه بالا تأثير بيشتري داشته است. بنابراين، پيشنهاد مي شود مشاوران، معلمان مدارس و مركز توانبخشي و آموزشي مشكلات ويژه يادگيري، در موقعيت هاي آموزشي و درماني، جرأت ورزي را به دانش آموزان مبتلا به اختلال‌هاي يادگيري ويژه آموزش دهند.