اثربخشي بازي‌هاي رايانه‌اي شناختي بر تصميم‌گيري پرخطر كودكان با اختلال رفتاري بروني‌سازي شده

هدف از پژوهش حاضر، شناسايي اثربخشي بازي‌هاي رايانه‌اي شناختي بر تصميم‌گيري پرخطر كودكان با اختلال رفتاري بروني‌سازي شده بود. روش پژوهش، شبه ‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل در نظر گرفته شد. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانش‌آموزان پسر 8 تا 11 ساله با اختلال رفتاري بروني‌سازي‌شده شهر تهران در سال تحصيلي 1400-1399 بود كه تعداد 20 نفر از آن ها با استفاده از نمونه‌گيري در دسترس، انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. اين دانش‌آموزان ابتدا توسط چك‌ليست رفتاري كودكان (CBCL) سنجش شده و آن هايي كه اختلال رفتاري بروني‌سازي‌شده داشتند، غربال و در پژوهش شركت داده شدند. همچنين، متغير تصميم‌گيري پرخطر توسط آزمون خطرپذيري بادكنكي بارت (لجوئز، 2002) (BART) سنجش شد. افراد گروه آزمايش، به مدت 24 جلسه، بازي‌هاي شناختي رايانه‌اي انجام دادند و گروه كنترل، مداخله‌اي را دريافت نكردند و تا اتمام اين مطالعه، در ليست انتظار قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از روش آماري تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد تفاوت معناداري بين نمرات پيش‌آزمون و پس‌آزمون شركت‌كنندگان در تصميم‌گيري پرخطر وجود داشت (P≤0.01) به طوريكه بر حداكثر خطرپذيري به ميزان 0.30 و بر حداقل خطرپذيري به ميزان 0.49 اثر گذاشت. در واقع نمرات پس‌آزمون تصميم‌گيري پرخطر پس از مداخله بازي‌هاي رايانه‌اي شناختي، كاهش محسوسي داشتند. يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه بازي‌هاي شناختي مورد نظر مي‌توانند در كاهش ميزان تصميم‌گيري پرخطر كودكان با اختلال بروني‌سازي شده به كار گرفته شوند. در نتيجه مي‌توان عنوان نمود كه استفاده از بازي‌هاي شناختي مي‌توانند در كنار مداخلات ديگر براي كودكان داراي اختلال رفتاري بروني‌سازي شده، مؤثر و مفيد باشند.