مدل‌يابي معادلات ساختاري ارتباط بين درگيري هيجاني و انتقاد در خانواده با سكوت خود در مادران كودكان آهسته‌گام

هدف اين پژوهش بررسي ارتباط بين درگيري هيجاني و انتقاد در خانواده با سكوت خود در مادران كودكان‌ آهسته‌گام بود. در اين پژوهش، از روش توصيفي از نوع همبستگي با استفاده از روش‌هاي مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده شد. جامعه آماري پژوهش كليه‌ مادران كودكان‌ آهسته‌گام تحت پوشش بهزيستي شهرستان فارسان واقع در استان چهارمحال و بختياري بودند، تعداد اين مادران 850 نفر گزارش شد كه از اين بين، تعداد 200 نفر به شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس درگيري هيجاني و انتقاد در خانواده (FEICS) شيلدز و همكاران (1994) و مقياس سكوت خود (STSS) جك (1991) بود و داده‌ها با استفاده از تحليل معادلات ساختاري در نرم افزار AMOS تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد بين انتقاد در خانواده با درگيري هيجاني در خانواده رابطه مستقيم، مثبت و معنادار وجود داشت. به علاوه بين درگيري هيجاني و انتقاد در خانواده با سكوت خود رابطه مستقيم، مثبت و معنادار وجود داشت. همچنين، درگيري هيجاني در خانواده در ارتباط بين انتقاد در خانواده با سكوت خود، نقش ميانجي داشت (0.01 P). نتايج حاكي از آن بود كه هرچه انتقاد در خانواده بالا برود درگيري هيجاني در خانواده‌هاي كودكان‌ آهسته‌گام نيز بالا مي‌رود. علاوه بر آن، هرچه درگيري هيجاني و انتقاد در خانواده بالا برود سكوت خود در مادران افزايش مي‌يابد و انتقاد در خانواده به واسطه‌ي درگيري هيجاني، منجر به سكوت خود در مادران كودكان‌ آهسته‌گام مي‌شود.