مدل علّي تصور از خدا و رشد اخلاقي با ميانجي‌گري خردمندي در دانش آموزان دختر تيزهوش دوره دوم دبيرستان

پژوهش حاضر با هدف بررسي مدل علّي تصور از خدا و رشد اخلاقي با ميانجي‌گري خردمندي در دانش‌آموزان دختر تيزهوش صورت پذيرفت. روش پژوهش، همبستگي از نوع مدل معادلات ساختاري بود. جامعه‌ي اين پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان دختر تيزهوش (340 نفر) شهر خرم‌آباد در سال تحصيلي 1401-1400 بود. حجم نمونه آماري برابر  157  تعيين شد كه به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انجام شد. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش مقياس سنجش خردمندي (AWS)، مقياس رشد اخلاقي (MDS) و  پرسشنامه تصور از خدا (NGQ) بود. تحليل داده‌ها به روش آماري مدل معادلات ساختاري انجام شد. بر اساس نتايج اين پژوهش، مدل پيشنهادي از برازش مطلوبي برخوردار بود. به‌طوركلي نتايج غيرمستقيم مدل پژوهش نشان داد كه تصور از خدا از طريق ميانجي‌گري خردمندي اثر غيرمستقيم بر رشد اخلاقي دارد. بر طبق نتايج اين پژوهش، پيشنهاد مي‌شود براي ترويج رفتار اخلاقي و اهميت دادن به اصول اخلاق‌محور، بر تقويت خردمندي و تصور از خدا در برنامه‌ريزي‌هاي تربيتي، آموزشي و به‌خصوص مشاوره‌اي تأكيد شود و خداآگاهي نوجوانان مورد توجّه باشد.