مؤلفه‌هاي مؤثر بر طراحي معماري داخلي مبتني بر هويت اسلامي-ايراني

يكي از كاركردهاي معماري، تبيين «هويت» در مراتب مختلف و بر اساس بستر فرهنگي است. به نظر مي‌‌رسد اين كاركرد پس از گسترش مباني مدرنيته در سرزمين‌‌هاي هويت‌‌مند با چالش‌‌هايي مواجه شده و ابعاد مختلف معماري-از جمله معماري داخلي-دچار تقليد، گسست از سنت‌‌ها و بي‌‌هويتي گشته است؛ بنابراين، چگونگي هويت‌‌مندسازي معماري داخلي-صرف نظر از كاربري فضا-و شناسايي «مؤلفه‌هاي پايه‌‌اي» سؤال اصلي پژوهش حاضر است. هدف اصلي مقاله، ايجاد ساختاري بنيادين براي ارزيابي و طراحي هويت‌‌مند و سنت‌‌محور معماري داخلي است. براي دستيابي به اين هدف با استفاده از راهبرد كيفي در پژوهش و مبتني بر روش نظريه‌‌يابي زمينه‌‌اي و تحليل محتوا، داده‌‌هاي مرتبط با معماري داخلي، سنت و هويت‌‌مندسازي فضاها گردآوري و اطلاعات حاصله در راستاي نيل به هدف جهت‌‌دهي شده‌‌اند. با استفاده از رويكرد استدلالي و استنتاجي ساماندهي يافته‌‌ها صورت گرفته و مباني نظري آن براي موضع‌‌گيري فلسفي پژوهش مشخص شده است. براساس يافته‌‌هاي تحقيق مشخص شد، چهار سنت «عرض امانت»، «نفي حرج»، «استعداد» و «بازتاب اعمال» ارتباط محتوايي عميقي با فرآيند ايجاد اثر معماري دارد، به صورتي كه سنت عرض امانت معرفت‌‌شناسي، بينش، نيت و انگيزه معماران را هدايت مي‌‌كند، سنت نفي حرج شيوه‌‌هاي عملكردي و نحوه به‌كارگيري عناصر مفهوم‌‌ساز از محيط (عناصر ثابت، نيمه‌‌ثابت و غيرثابت) را در برمي‌گيرد. سنت استعداد، مربوط به تجلي اثر معماري داخلي است و سنت بازتاب عمل تأثيرات متقابل اثر بر معمار و مخاطب را تبيين مي‌‌نمايد. از برهم‌‌نهي منطقي اين موارد مدلي ارائه‌شده كه بر سنن الهي استوار است و راهكارهاي ايجاد بستر تعالي معمار و مخاطبان فضاي داخلي را بيان مي‌‌دارد.