فراتحليل كيفي مقاله‌هاي علمي مرتبط با بهره‌وري اعضاي هيئت علمي در ايران

هدف: هدف از اجراي اين پژوهش، فراتحليل مقاله‌هاي با موضوع بهره‌وري اعضاي هيئت علمي، به‌منظور جمع‌بندي از وضعيت آخرين دستاوردهاي علمي انجام گرفته در اين خصوص، شناسايي نقاط قوت و ضعف مقاله‌هاي اين حوزه و ارائه راهكارهاي پيشنهادي به‌منظور بهبود پژوهش‌هاي آينده در اين زمينه است. روش پژوهش: روش تحقيق حاضر، فراتحليل كيفي است. در اين روش 54 مقاله‌ علمي مرتبط با بهره‌وري اعضاي هيئت علمي در دو دهه‌ اخير، سال‌هاي 1380 تا 1400، از منابع علمي «پايگاه مجلات تخصصي نور»، «پرتال جامع علوم انساني»، «بانك اطلاعات علمي جهاد دانشگاهي» و «بانك اطلاعات نشريات كشور» شناسايي و استخراج شد. با مطالعه و بررسي اين مقاله‌ها تعداد 40 مورد از مرتبط‌ترين آنها براي انجام فراتحليل انتخاب شدند. يافته‌ها: يافته‌ها نشان‌ مي‌دهد كه در اين مقاله‌ها غالباً به عوامل فردي و درون‌سازماني مؤثر بر بهره‌وري اعضاي هيئت علمي توجه شده است. رويكرد روش‌شناختي غالب در اين مقاله‌ها روش كمي است. اغلب مقاله‌ها بدون رويكرد نظري قوي و توصيه‌هاي سياستي بوده و رويكرد غالب در توصيه‌هاي سياستي، رويكرد كلان و مديريتي است. مقاله‌هاي بررسي شده از حيث شاخص‌هايي مانند پرسش‌ها، هدف‌ها و فرضيه‌ها وضعيت نسبتاً خوبي داشتند؛ اما بخش نتيجه‌گيري در بيشتر مقاله‌ها داراي نظم و انسجام كافي و راهكارهاي عملياتي نبود. نتيجه‌گيري: با اجراي اين پژوهش مشخص شد كه وضعيت پژوهش‌هاي علمي داخلي در زمينه بهره‌وري اعضاي هيئت علمي به لحاظ شاخص‌هاي نه‌گانه، وضعيت نسبتاً مطلوبي نيست. تعداد پژوهش‌هاي كيفي و عميق در اين زمينه بسيار اندك بوده و تقريباً هيچ‌كدام از آنها داراي مباني نظري و راهكارهاي اجرايي نبوده و در عمل كاربرد ندارند. از طرفي موضوع بهره‌وري اعضاي هيئت علمي يكي از موضوعات كليدي و مهم در نظام آموزش عالي است كه مستلزم برنامه‌ريزي براي بهبود تحقيقات آتي در اين زمينه است.