تأثير تمرين‌هاي تصميم‌گيري بر حافظه كاري واليباليست‌هاي ماهر و نيمه ماهر

مقدمه: ورزشكاران ورزشهاي تيمي بايد تصميمات زيادي را هنگام درك و تفسير اطلاعات محيطي موجود در زمينۀ موقعيت توپ، هم تيمي ها و بازيكنان حريف در حين انجام اقدامات مناسب اتخاذ كنند. با توجه به ماهيت رشتۀ واليبال ولزوم توجه به محركهاي متعدد در جريان تمرينات و مسابقات، ظرفيت بالاي توانايي هاي شناختي مانند حافظۀ كاري ضروري به نظر مي رسد.هدف اين پژوهش مقايسۀ تأثيرپذيري حافظۀ كاري فضايي و عددي واليباليستهاي ماهر و نيم هماهر به دنبال تمرينات تصميم گيري بود.روش پژوهش: 60 نفر از دختران واليباليست، 30 نفر آنها براي گروه نيمه ماهر (15 گروه تمريني و 15 كنترل) و 30نفر براي گروه ماهر (15 گروه تمريني و 15 كنترل) با دامنۀ سني 19-25 سال به صورت روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. پروتكل تمرينات تصميمگيري به مدت 18 جلسه انجام گرفت و تمرينات براساس دستورالعمل تمريني در هر گروه در قالب 3 بلوك 20تايي اجرا شد. براي ارزيابي حافظۀ كاري از آزمون ظرفيت حافظۀ كاري استفاده شد. با توجه به نرمال بودن دادهها براي آزمون فرضيه از روش تحليل واريانس عاملي بين و درون گروهي (مختلط) با اندازه گيري مكرر استفاده شد.يافته ها: نتايج تحليل در سطح معناداري 05 /0 ≤ α نشان داد بين گروههاي تمريني تفـاوت معناداري وجـود دارد و گروه تصميمي بيشترين امتياز را كسب كرد. تمرين تصميمگيري در سطح تبحر نيمه ماهر نسبت به ماهر بهبود چشمگيري در متغير حافظۀ كاري فضايي داشته است.نتيجه گيري: نتيجه اينكه تمرينات با بار شناختي بالا ميتواند ضرورتي براي افزايش حافظۀ كاري فضايي در دختران واليباليست نيمه ماهر باشد.