تحليل و ارتقاي تاب‌آوري شهرهاي ساحلي در برابر مخاطرات ناشي از تغيير اقليم (مطالعه موردي: شهر بابلسر)

مخاطرات طبيعي، يك چالش اساسي در دستيابي به توسعه است. در پاسخ به اين چالش، مفهوم تاب آوري وارد عرصه هاي علمي شده است. امروزه علاوه بر مخاطرات زمين ساختي، مسئله تغييرات آب و هوايي نيز جوامع انساني را تهديد مي كند و به طور گسترده اي به عنوان چالش اصلي جهان قرن حاضر شناخته مي شود. نواحي ساحلي به دليل حساسيت بالاي محيطي از شكنندگي بيشتري نسبت به تغييرات آب و هوايي برخوردارند؛ به طوري كه از اين نواحي، به مكان هايي با افزايش شوك ها و مخاطرات اقليمي ياد مي شود. در مواجه با اين مخاطرات، شناخت و آگاهي ساكنان و مسئولين بسيار حائز اهميت است. اين پژوهش با هدف بررسي ميزان تاب آوري و شناخت ساكنان و مسئولين شهر بابلسر از تغييرات اقليمي انجام‌ شده است. به همين منظور، از روش هاي اسنادي و ميداني (تكميل پرسشنامه و مصاحبه با افراد) و داده هاي آب و هوايي استفاده ‌شده است. داده هاي جمع‌آوري ‌شده، توسط آزمون هاي آماري و در نرم افزارهاي SPSS و Excel مورد پردازش قرار گرفت و به ‌صورت جداول، نمودار و نقشه ارائه گشت. با توجه به يافته هاي تحقيق و نتايج آزمون من كندال، شهر بابلسر روند افزايشي دما، دماي كمينه و روند كاهشي بارش را تجربه مي كند. در مقابل آن آگاهي و شناخت كم ساكنين و مسئولين شهري نسبت به مفاهيم تاب آوري، تغيير اقليم و فقدان آموزش، تبادل اطلاعات و نظرخواهي از ساكنين در طرح ها و برنامه ها و در نتيجه، تاب آوري پايين در برابر مخاطرات ناشي از تغيير اقليم به اثبات رسيده است.