بررسي تغييرپذيري مكاني عامل فرسايش‌پذيري خاك با استفاده از برخي روش‌هاي زمين‌آماري(مطالعه موردي: حوزه آبخيز نومه رود)

تغييرات مكاني در خصوصيات خاك به دليل تغيير در فاكتورهاي زمين شناسي و خاك شناسي دخيل در تشكيل خاك جزء ذاتي آن به شمار مي رود. هدف از اين مطالعه بررسي تغييرپذيري مكاني عامل فرسايش پذيري خاك در حوزه آبخيز نومه رود واقع در شهر نور استان مازندران مي باشد. بدين منظور ابتدا منطقه مورد نظر به شبكه هاي يك كيلومتر مربعي (1000متر*1000متر) تقسيم بندي شد و در هر شبكه از عمق 0 تا 30 سانتي متري به تعداد 2 الي 3 نمونه خاك و جمعا 135 نمونه خاك از كل منطقه اخذ گرديد. سپس پارامتر ساختمان خاك، درصد مواد آلي، نفوذپذيري، درصد شن درشت، درصد شن خيلي ريز + سيلت اندازه گيري شدند و فاكتور فرسايش پذيري خاك تعيين گرديد. پس از بررسي و آزمون نرمال بودن داده ها، تغييرپذيري مكاني فرسايش پذيري خاك با استفاده از تغييرنما و نسبت اثر واريانس اثر قطعه اي به واريانس كل مورد بررسي قرار گرفت. سپس مناسب ترين مدل تئوري به داده هاي تجربي برازش داده شد. جهت انتخاب مدل درون يابي مناسب از تخمينگرهاي كريجينگ و روش هاي معين (IDW و RBF) در محيط نرم افزاري GS+ استفاده به عمل آمد. انتخاب بهترين روش و مدل براساس كم ترين خطاي MAE  و RMSE صورت پذيرفت. نتايج نشان داد كه از بين روش هاي مورد بررسي، روش كريجينگ (0320/RMSE=0 ) به عنوان مناسبترين روش درون يابي و الگوي گوسي نيز به عنوان بهترين مدل برازش داده شده براي داده هاي فاكتور فرسايش پذيري خاك در منطقه شناخته شده است. دامنه وابستگي مكاني براي اين متغير نيز براساس بهترين روش حدود 3500 متر به دست آمده است.