ارزيابي طول دوره‌هاي خشك وابسته به بارش با نگرش دورنماي تغيير اقليم در استان كهگيلويه و بويراحمد

در اين پژوهش براي بررسي طول دوره‌هاي خشك در استان كهگيلويه و بويراحمد ابتدا پايگاه ماتريس داده‌اي از بارش روزانه براي دوره آماري 2020-1990 مربوط به 25 ايستگاه بارانسنجي و سينوپتيك استان تشكيل گرديد. جهت تعيين ميزان تشابه رفتاري داده‌ها در تمامي پهنه‌ها و تعريف و تخصيص تمامي ايستگاه‌ها بر مبناي يك معيار همگن، تست همگني (HT) انجام شد تا صحت‌سنجي داده‌ها مبنايي براي مطالعات پايه قرار گيرند. داده‌هاي بارش به كمك آزمون نيكوئي برازش (Goodness of fit test)، براي تعيين درجه اختلاف داده‌هاي مشاهداتي و مورد انتظار برازش شدند.براي تداوم و زمان برگشت دوره‌ها از الگوريتم توزيع تجربي مرتبه دوم زنجيره ماركوف استفاده شد. نتايج نشان داد كه رخداد روز باراني پس از يك روز باراني ديگر (n11)، در مناطق مرطوب شرقي با 21 درصد احتمال از درصد رخداد كمي برخوردار است. در مقابل در پهنه‌هاي خشك استان (مركز و جنوب)، فراواني و درصد رخداد يك دوره خشك به دنبال دوره خشك ديگر يعني تابع (n00) به ترتيب با 2159 روز و 80 درصد احتمال رخداد محتمل‌تر است. در نهايت پيش‌يابي تغييرات اقليمي با نگرش ارزيابي دوره‌هاي خشك با الگوريتم مدل HADGEM2-ES مربوط به گزارش پنجم هيئت بين دول تغيير اقليم (IPCC-IR5)، در دهه مياني نشان داد كه پهنه‌هاي مرطوب استان مانند ياسوج، سي‌سخت و كاكان پهنه‌هاي خطرپذير در برابر نوسانات اقليمي هستند و به طور ميانگين 15 تا 18 درصد خشك‌تر خواهند شد.