تبيين تأثير شاخص‌هاي سرمايه اجتماعي اهالي محلي بر كارآفريني گردشگري روستايي (مطالعه موردي: محور گردشگري سلطانيه- غار كتله‌خور)

امروزه در اكثر كشورها به كارآفريني گردشگري به ‌عنوان ابزاري بالقوه براي توزيع و باز توزيع ثروت در تمامي سطوح جامعه توجه ويژه شده است و تقويت كارآفريني گردشگري و ايجاد بستر مناسب براي توسعه آن از ابزار پيشرفت و توسعه كشورها به ‌ويژه كشورهاي در حال ‌توسعه به شمار مي آيد. يكي از مهم‌ترين عوامل مؤثر در جذب كارآفريني گردشگري روستايي، ميزان و سطح برخورداري از سرمايه اجتماعي در اين مناطق است. هدف پژوهش حاضر تبيين جايگاه سرمايه اجتماعي اهالي محلي در كارآفريني گردشگري روستايي در روستاهاي محور سلطانيه- كتله خور مي باشد. نوع تحقيق كاربردي، روش مورد استفاده توصيفي- تحليلي و براي گردآوري داده ها از روش هاي اسنادي و ميداني بهره گرفته ‌شده است. جامعه آماري تحقيق جمعيت روستايي محور سلطانيه- كتله خور مي باشد كه مطابق فرمول كوكران تعداد نمونه 322 نفر در نظر گرفته شده است. جهت تجزيه ‌و تحليل داده ها از روش هاي آماري نظير همبستگي پيرسون و معادلات ساختاري با استفاده از نرم افزار PLS بهره گرفته ‌شده است. نتايج حاصل از تحقيق نشان داد كه بين شاخص هاي سرمايه اجتماعي و كارآفريني گردشگري روستايي رابطه معناداري وجود دارد و بيشترين همبستگي بين شاخص شبكه و كارآفريني گردشگري روستايي با 0.586 بوده است. نتايج حاصل از نرم افزار PLS نيز نشان داد شاخص اعتماد با 2.156 بيشترين تأثيرگذاري را بر كارآفريني گردشگري روستايي در منطقه مورد مطالعه داشته است.