واكاوي ماهيت دگرفضاهاي شهر تهران (محدوده مركزي) با تاكيد بر زمينه فرهنگي

پررنگ شدن نقش فضاهاي نيمه عمومي (مانند كافه ها، سالن هاي تئاتر، گالري ها) نشان از تمايل به ايجاد اجتماعاتي متفاوت با گفتمان رسمي در لايه هاي زيرين جامعه دارد كه جنسي از تفاوت را نسبت به ديگرفضاهاي شهر نشان مي دهدند. هدف اصلي اين پژوهش شناسايي ماهيت اين فضاهاي متفاوت (دگرفضاهاي) شهر تهران(در محدوده مركزي) و نقش آن ها با تاكيد بر زمينه فرهنگي اي است كه در آن شكل گرفته و گسترش مي يابند. در فرايند روش شناسي، از پارادايم تفسيري/برساخت گرا و روش مردم نگاري نظريه مبنايي استفاده شده است. در نتيجه ي اين پژوهش 6 مقوله ي اصلي براي معرفي دگرفضاها به دست آمد كه عبارتند از درون مايه فرهنگي- هنري، تفاوت، وجود تفكر انتقادي در كاربران فضا، اهميت مقوله ي فضا، مكان انديشه ورزي و معنادار بودن فضا. در نهايت براي تبيين نظريه با توجه به وجه مردم نگارانه ي پژوهش، متن مردم نگارانه نيز نگارش شد و مفهوم دگرفضاي تأملي- خيال انگيز به عنوان مقوله هسته براي معرفي ماهيت فضاهاي مورد سوال اين پژوهش ارائه شد. اين دگرفضاها علي رغم شباهت هايي كه با اصطلاحات مشابه در متون نظري دارند (هتروتوپيا، فضاي سوم و مكان سوم)، طبق يافته هاي اين پژوهش، به طور كامل منطبق بر هيچكدام از اين مفاهيم نبوده و ويژگي هاي منحصر به فرد خود را دارند.